In het buitenland kom je altijd Nederlanders tegen. Dat geldt niet alleen tijdens de vakantie, maar ook op een internationaal congres. Na Oostenrijk zelf en Engeland, is Nederland op het IASSIDD-congres in Wenen getalsmatig het best vertegenwoordigd. Een op de tien deelnemers is Nederlander. En de bijdragen van de Nederlandse onderzoekers worden meestal zeer gewaardeerd.
Maar misschien is het ook leuk om eens te kijken waar anderen mee bezig te zijn. Live with the locals. Dan blijkt het heel eenvoudig om op het IASSIDD-congres een dag lang symposia bij te wonen zonder landgenoten tegen het lijf te lopen, een enkele andere nieuwsgierige uitgezonderd.
EducatieDat zit zo: het thema van dit congres is Pathways to inclusion. Er worden zes wegen onderscheiden: rechten, educatie, leven in de samenleving, werk, participatie en levensfasen, en gezondheid. De Nederlandse medici gaan naar de symposia over gezondheid, de gedragskundigen waaieren uit over leven in de samenleving en participatie. Terwijl er ook best iets te leren valt van de buitenlandse presentaties over bijvoorbeeld educatie.
TrainenVerschillende sprekers wijzen er op dat lage verwachtingen de ontwikkeling van mensen met een beperking in de weg kunnen staan. ‘The brain is a muscle’, zei Nicola Grove uit Engeland. Die spier moet je trainen. Te gemakkelijk wordt gedacht dat mensen met een verstandelijke beperking geen abstracte termen kunnen begrijpen, zoals ‘ervaringsdeskundige’ of ‘burgerschap’. Terwijl voor iedereen geldt dat dit woorden zijn die je samen betekenis geeft.
AbbaOok kun je denken dat een meisje met een ernstig meervoudige beperking nooit ‘Mama Mia’ van Abba zal kunnen zingen. Maar op een video van Ju Young Lee uit Australië zijn we getuige van het moment waarop ze - tot vreugde van haar gitaarspelende muziektherapeut - voor het eerst ‘ia ia’ zingt en probeert de ‘m’ uit te spreken.
FacebookOrit Hetzroni uit Israel vertelt hoe kinderen met een verstandelijke beperking en een autistische stoornis met behulp van een computersprograma leren om iemand te groeten op de gang of een telefoon te beantwoorden. Camit Noa Shpigelman, ook uit Israel, vroeg aan volwassenen met een verstandelijke beperking, wat ze van FaceBook vonden. 67 procent van hen bleek het regelmatig te gebruiken, 82 procent zonder hulp van een begeleider. ‘Anybody can use it’, reageerde iemand, al zouden de meesten van hen wel graag willen dat de lay out langer hetzelfde blijft en dat er meer met infographics wordt gewerkt. Wat is dan de belangrijkste drempel om social media te gebruiken? Inderdaad, mensen die zeggen dat het te moeiljk voor hen is.
Johan de Koning is coördinator van Markant, het tijdschrift voor de gehandicaptensector van de VGN. Tijdens het IASSIDD-congres in Wenen publiceert hij dagelijks een weblog.
