Met een festival, een afscheidsrede en een Koninklijke onderscheiding, werd op 11 februari 2016 het afscheid van prof. dr. Hans Reinders als hoogleraar ethiek aan de Vrije Universiteit (VU) kracht bij gezet. Onder de titel ‘Ethiek als spiegel van de cultuur’ reflecteerde Reinders tijdens zijn afscheidsrede, op de waarde van mensen met verstandelijke beperkingen voor anderen. Daarmee bood hij een samenvatting van zijn eigen bijdrage aan het debat binnen èn buiten de gehandicaptenzorg. Een bijdrage, die werd bekroond met een benoeming tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Waar ligt de basis voor de positie van mensen met verstandelijke beperkingen en de zorg en ondersteuning van hen? Deze vraag vormde het leidmotief in de afscheidsrede. Het recht vormt daarvoor een eerste kader. Met de ratificatie van het VN-verdrag wordt gelijkberechtiging bekrachtigd. Maar kwetsbare mensen hebben meer nodig dan alleen rechten. Daarom is het zaak het ethisch fundament niet in het recht maar in de cultuur te verankeren. Dit vormt de rode draad in Reinders’ werk. Uiteindelijk is het volgens hem niet aan de overheid om zich uit te spreken over de waarde van gehandicapt leven, maar aan individuele burgers. Waar het gaat om prenatale screening is het aan hen om individueel een keuze op basis van goede informatie te maken. Reinders zelf is zich in toenemende mate gaan richten op het in samenwerking met sociale wetenschappers, analyseren van het leven van mensen met verstandelijke beperkingen. Als we ons verbinden met hen, manifesteert hun waarde voor anderen zich is zijn stelling.
LoopbaanProf. dr. Hans Reinders bekleedde vanaf 1995 diverse leerstoelen Ethiek aan de Vrije Universiteit, waaronder de Willem van den Bergleerstoel en de Bernard Lievegoed Leerstoel. Zijn onderzoek richtte zich op ethische vragen over het leven met een (verstandelijke) beperking. Daarnaast was hij onder meer lid van de Gezondheidsraad en van de council van de International Association for the Scientific Study of Intellectual and Developmental Disabilities (IASSIDD). In dit kader, maar ook daarbuiten, werkte hij veelvuldig samen met medewerkers van de belangenvereniging van mensen met verstandelijke beperkingen LFB. Sinds 2010 richtte hij zich vooral op het ontwikkelen en toepassen van een wetenschappelijk verantwoorde kwalitatieve wijze van kwaliteitsverantwoording. Dit gebeurde vanuit de mede door hemzelf geïnitieerde stichting Beelden voor kwaliteit.
