Achtergrondartikelen

Wie in de gehandicaptenzorg gaat werken, wil graag iets betekenen voor anderen. Maar wat doe je als iemand die door jou wordt ondersteund flink over de scheef gaat, bijvoorbeeld door jou of een ander te bedreigen. Stap je dan naar de politie? Dat is één van de vele dilemma’s waarmee medewerkers in de gehandicaptenzorg te maken kunnen krijgen.

‘Het mooie van de gehandicaptenzorg is dat deze zo gedifferentieerd is’, zegt Nicolet Schoonderwoerd, docent Welzijn aan het Dulon College in Ede. ‘Onze profielen van de opleiding Maatschappelijke Zorg weerspiegelen die diversiteit en de kennisbundels sluiten daar mooi bij aan.’

In de wedstijd ‘Lekkerste broodje van Nederland’ won ze de eerste prijs in de categorie ‘Lekker Anders’. Haar creatie heet ‘Varkentje eet appel’, een gegrild rozijnenbroodje met gerookte varkensribeye, reepjes Granny Smith, in port gemarineerde vijgjes en balsamicostroop. Anouska Hendriks (18) begon al op haar negende met koken, samen met haar vader, en werkt sinds drie jaar als keukenassistent bij Lunchcafé de Zoetelaar van Ipse de Bruggen in Zoetermeer. 

Rinkeldekink is geschreven door Martine Bijl, een bekende Nederlandse actrice, schrijfster en presentatrice die in september 2015 een hersenbloeding kreeg. In dit boek neemt zij je mee in hoe het voelt wanneer iemand anders stiekem naar binnen sluipt en zomaar je brein in kruipt.

Marco Goedegebure (46 jaar) staat in zijn woonkamer en draait rondjes. Hij woont sinds 2013 in de Vuurvlinder, een woongroep van Visio voor mensen met een visuele en verstandelijke beperking, die deel uitmaakt van De Vlinderhof in Hoogeveen. Marco zegt dat hij veel van auto’s houdt, maar als begeleidster José Zoer binnen komt met Paro pakt Marco hem meteen vast en gaat ermee op de bank zitten.

Dit gedicht werd eerder gepubliceerd in Woondromen, een bundel die werd samengesteld door Abrona ter gelegenheid van het symposium ‘het Kán – samen bouwen aan zorg’ dat onlangs plaatsvond.

Graag willen we in deze column iets vertellen over de cabriotraining. Sofie Sergeant en ik hebben aan het begin van ons onderzoek een film gemaakt in een cabrio met open dak. Dit heeft plaatsgevonden in de haven van Rotterdam. De titel van deze film luidt: ‘Twee onderzoekers aan het verre diepe water’. We willen met deze film ons onderzoek op een stoere positieve en krachtige manier in beeld brengen. Het zou van gewoon bijzonder naar bijzonder gewoon moeten gaan. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat mensen met en zonder beperking met elkaar samenwerken in onderzoek.

Nu zelfredzaamheid als hoogste ideaal geldt, lijkt afhankelijkheid een vies woord geworden. Dat staat een goede ambachtelijke afstemming in de zorgrelatie in de weg, vinden onderzoekers van de Universiteit voor Humanistiek. ‘Je moet goed zijn in je vak om daar ruimte voor te bieden.’