Achtergrondartikelen

Sanne van der Hagen is adviseur bij Buro Wisselstroom. Ze adviseert zorgorganisaties hoe zij met behulp van online toepassingen hun zorgaanbod beter kunnen laten aansluiten bij de belevingswereld van hun cliënten.

We gebruiken de woorden ‘eigen regie’ vaak in de gehandicaptenzorg in Nederland. Maar wat zeggen we dan eigenlijk? Wat bedoelen we ermee? Als ik ‘eigen regie’ heb, heeft de ander dan geen invloed meer op mij? Maak je voortaan zelf wel uit wat je doet en laat?

Dit gedicht was de persoonlijke favoriet van Ted van Lieshout, jurylid van de poëziewedstrijd Het Andere Gedicht. Hij las het voor tijdens het poëziefeest op 11 april en het is opgenomen in Waar ik weg waai, 156 gedichten van mensen met een verstandelijke handicap, een uitgave van Special Arts.

In De ongekende mogelijkheid van het alledaagse laat Michael Kolen zien dat er een gigantische olifant bestaat die niet altijd gezien wordt, laat staan erkend. Het sublieme samenspel tussen begeleider en cliënt, slingerend tussen regels en invloeden van buitenaf wordt  zichtbaar. Net als de complexiteit en dubbelzinnigheid in de dagelijkse omgang.

In Markant #2 van april 2018 vertelt Chiel Egberts dat de zorg lang gericht was op autonomie en zo aangeleerde autonomie in de hand werkte. Daar reageer ik graag op. Ik denk dat in veel gevallen bij lvb-jongeren wordt vergeten dat het onze bedoeling is om te helpen waar nodig, en loslaten waar het kan.

‘Voorzitter, gisteren stond het hier vol met journalisten en fotografen. Toen ging het over een paar jokkebrokken. Nu het over een onderwerp gaat dat vele mensen en vele levens raakt, over inkomens van mensen die graag mee willen doen, is het hier doodstil. Dat verdienen zij niet.’

‘Daar is de fotograaf, veel klikken en lachen’, zegt Frank Nieskens (50) terwijl hij mijn hand vastpakt. Hij heeft een verstandelijke beperking en een visuele beperking en samen met Ruud Greijmans van Visio Stramproy heeft hij me opgewacht op de parkeerplaats van het nieuwe Zintuigenpark in Weert.

Een aangrijpend verhaal in deze Markant is dat van Sanne Klomp. Zij heeft een broer met een verstandelijke beperking, die geweld tegen haar gebruikte. Ook al werkt zij zelf in de gehandicaptenzorg, toch wist zij niet goed hoe ze ermee om kon gaan: haar eigen broer! Dankzij de ogedragsdeskundige van haar broer, kon ze het contact herstellen. Maar daarna vroeg ze zich wel af: als het voor mij al zo moeilijk is, hoe is dat dan voor ‘brussen’ die niet zelf in de sector werken?