Als er toch iets is wat ik als bestuurder zou moeten doen, is het zorgen voor verbinding. Maar hoe breng ik verbinding in een organisatie die in 120 gemeenten een kleine speler is? Die afhankelijk is van verbinding met vele lokale partijen? En die bovendien een traditie heeft in het geven van ruimte aan medewerkers om dat te doen wat goed is voor cliënten?
Humanitas DMH heeft als missie: Bram voelt zich gelukkig en doet ertoe. Daarbij staat Bram voor de cliënten én voor onze medewerkers. We verwisselen de naam Bram met regelmaat voor die van Petra of Jamal. Het inspireert mij en veel collega’s dat we erkennen dat het gaat om het ervaren levensgeluk, om gezien en gekend worden. En dat het belang daarvan onverkort geldt voor zowel cliënten als medewerkers.
In verbinding
Verbinding is een actueel thema in onze organisatie. Immers, de diversiteit van doelgroepen in combinatie met de grote geografische spreiding roept de vraag op wat ons tot één organisatie maakt. En waarom we één organisatie zouden willen zijn. Daarnaast zijn we vaak klein in onze werkomgeving. We kunnen dan niet anders dan verbinding zoeken met andere lokale en regionale partijen. Verbindingen die misschien wel belangrijker zijn dan de verbinding met de andere onderdelen van onze organisatie.
In de strategie van Humanitas DMH staat dan ook dat we het belang van Bram van belangrijker vinden dan het voortbestaan van onze organisatie. Als die in de toekomst opgaat in diverse regionale netwerken in het belang van Bram hebben we het goed gedaan. Dus nogmaals: hoe zorg ik voor verbinding, met wie, waarom….?
Goed doen voor Bram
Langzaam maar zeker dringt zich het besef op dat verbinding zich niet laat sturen. Ze ontstaat vanuit een wederzijdse wil om bij elkaar te horen. Die wil vloeit voort uit de humanistische waarden die we delen: ons geloof in menselijk talent en het recht op zelfbeschikking. Die waarden kleuren ook ons werkgeverschap en leiden tot het geven van ruimte aan medewerkers om in zichzelf te investeren en om samen met anderen in de lokale context het goede te doen voor Bram.
Veel, niet alle medewerkers voelen zich thuis in die ruimte en willen daarom graag bij ons horen. Ze willen zich met ons verbinden en wij met hen. Een verbinding die op haar beurt weer bijdraagt aan de behoefte aan collegiaal contact, het gevoel ergens bij te horen, te kunnen sparren etcetera. Dan krijgt ruimte een verbindende betekenis.
Onbeantwoorde vragen
Dat neemt niet weg dat ik nog steeds veel onbeantwoorde vragen met me mee draag:
- Als we kiezen voor regionale netwerken, hoe behouden we dan de kracht van wat ons tot op heden verbindt, te weten onze humanistische levensovertuiging en daarop gebaseerde waarden?
- Hoe houden we in onze reis naar een netwerkorganisatie de balans tussen landelijke standaardisatie en regionaal maatwerk?
- Welk leiderschap wordt tijdens de ontwikkeling van een netwerkorganisatie gevraagd, van teams, van managers, van mij?
Die vragen blijf ik stellen. Aan mezelf en mijn omgeving. Maar ik hou ook vast aan mijn eigen overtuiging: dat de ruimte om te bouwen aan regionale netwerken, waarin het humanistisch gedachtengoed is verankerd, veel sterkere verbinding brengt dan welke organisatorische afhankelijkheid ook. Daarmee is de ruimte van onschatbare betekenis.
Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door
Frank van der Linden
Frank is bestuurder bij Humanitas DMH. Heb je een vraag aan Frank? Mail hem gerust via frank.van.der.linden@humanitas-dmh.nl.
