Waardengedreven werven en onboarden

Of je een humanist moet zijn om bij Humanitas DMH te mogen werken? “Ach welnee”, wuift Sanne van Leeuwen de vraag beslist weg. Ze is HR-adviseur arbeidsmarktcommunicatie. “Zeker 80% van de nieuwkomers die op de introductiedag aanschuift, is geen humanist. Maar je moet je wel prettig voelen bij hoe we hier met elkaar willen werken.”

Dat hoe staat vooral voor werken vanuit onze humanistische waarden. “Daarin speelt gelijkwaardigheid een belangrijke rol. We gaan uit van het goede van de mens en werken vanuit vertrouwen en waardering. Bovendien krijg je alle ruimte om invulling te geven aan je werk. Als je graag voorgekauwd krijgt wat je moet doen, ben je bij ons aan het verkeerde adres. Ik vind medewerker eigenlijk al een vervelend woord. Je bent hier omdat je dat graag wilt, en omdat je komt brengen wat je goed kunt. Dat is een vrije keuze. En wij vinden het fijn dat je dat doet.” Sollicitatiegesprekken, ook zo’n vervelend woord, vindt Sanne. “We maken kennis met elkaar. Zulke gesprekken voer ik eigenlijk nooit recht tegenover iemand aan een grote tafel. Dat geeft een gevoel van ongelijkwaardigheid. En ik hoop eigenlijk dat collega’s dat ook niet doen. Ik zeg wel eens: ga met iemand die belangstelling voor ons heeft lekker even een bakje koffie drinken in een informele setting. Je maakt kennis en bepaalt wederzijds of er een klik is. En als die er is, ben je meer dan welkom. Dat gevoel willen we uitstralen.”

Precies om die reden spelen verhalen een belangrijke rol in de introductiedag. Die dag staat niet bol van de praktische toetsers en bellen. “Zodra iemand zijn handtekening zet, krijgt ie een app. Die noemen we HDM-Hoi. De app geeft toegang tot een portaal vol met informatie. Zo kan de nieuwkomer zichzelf informeren, op het moment dat het uitkomt. De introductiedag zelf maken we zo vrij voor ontmoeten en verbinden. Inderdaad, via verhalen.” Daarin neemt de bestuurder het voortouw, met een heel persoonlijke schets van zijn levenspad. “Je ziet en voelt waarom hij nu hier is en wat hem beweegt. Heel indrukwekkend. Kwetsbaar ook. En dat is best spannend, omdat veel mensen niet gewend zijn aan deze openheid en het je kwetsbaar mogen opstellen. Door dat verhaal van onze de bestuurder komen anderen ook met hun eigen verhaal en ontstaat een natuurlijke brug tussen wat zij hier komen doen en wie wij als werkgever willen zijn.”

Mede dankzij die aandacht voor persoonlijke verbinding met Humanitas DMH hopen wij dat nieuwe collega’s langer bij ons zullen blijven. Onderzoek wijst uit dat bij goede onboarding 60% van de nieuwkomers ook na 3 jaar nog steeds op de loonlijst staat. Dat zou een fantastisch resultaat zijn. “Ze hoeven al met al niet meteen 100% productief te zijn. Mensen krijgen tijd om hier te landen en zich thuis te gaan voelen.”

Maar eerlijk is eerlijk: er blijft nog steeds wat te wensen over. “Wij hebben geen recruiters. Onze teams zijn zelf verantwoordelijk voor de selectie van nieuwe collega’s. Dit vraagt nog wel wat van de teams. En daar kunnen we nog een slag slaan. Want een goede selectie zal de uitstroom kunnen beperken. Daarom werken we nu aan een training. Ik hoop echt dat die gaat helpen.”

“Toen ik mijn eerste gesprek had gehad, reed ik terug naar huis en dacht: bestaat dit echt? Wat een goede match. Ik kon het niet geloven. Maar ik dacht ook: kom op, heb vertrouwen.” Inmiddels werkt ze alweer drie maanden als trajectcoördinator Jeugd in hartje Utrecht en weet het zeker: ik zit op mijn plek. Belangrijkste constatering: “Ze doen hier wat ze zeggen. In de procedure wilden ze in zee met iemand die expertise heeft op het gebied van jeugd, die graag ondernemend is en creatief. Die belofte maken ze waar. Want ik krijg de ruimte om mijn kennis in te zetten en samen te creëren.”

Haar overstap was trouwens nog wel een dingetje, blikt Marije terug. “Ik wilde bouwen. Nieuwe dingen doen zonder van cliënten weg te drijven. Dit kon onvoldoende op de plek waar ik al 15 jaar werkte. Daarom was ik op zoek naar iets anders. Daar heb ik ruim de tijd voor genomen. Hier kan ik dat nu wel en ik krijg de ruimte. En ik kan zijn wie ik ben, daar word ik echt ontzettend blij van.” “Eigenlijk meteen al. Kleine zinnetjes in de vacaturetekst gaven me dat gevoel. En daarna, tijdens de gesprekken en het bezoek aan de locatie, merkte ik het ook: er was interesse in mij, ik werd niet gewogen maar het ging om de ontmoeting, van twee kanten.”

De eerste periode kreeg ze verschillende introductieprogramma’s aangeboden. Om de systemen te leren kennen bijvoorbeeld. En om te ontdekken hoe er gewerkt wordt. Ook kreeg ze een inwerkmaatje. Die maakte haar wegwijs. Fijn. En nog steeds ziet ze die wekelijks. Haar teamleider spreekt ze met vaste regelmaat, om te volgen hoe het haar afgaat. “Ik ervaar die afspraken als een vorm van blijvende aandacht. Dat is super belangrijk. Die aandacht helpt om je te verbinden en voorkomt dat je na verloop van tijd afhaakt. Want hier werken is niet eenvoudig. Er gebeurt ontzettend veel, er is veel ruimte en daar moet je echt je eigen weg in vinden.”

De introductiedag voor nieuwe werknemers maakte veel indruk. “Over de bestuurder en zijn verhaal hoorde je volgens mij al eerder. Wat ik daarover kwijt wil, is dat het delen van zijn verhaal ontzettend helpt om je eigen verhaal te verbinden met dat van de organisatie. Heel inspirerend. Bovendien vallen in zo’n ontmoeting alle verschillen weg. Eigenlijk is het wat ik ook altijd tegen cliënten zeg: ik ben gewoon een mens, net als jij. Vanuit die gelijkwaardigheid voer je binnen de introductiedag het gesprek met elkaar. Dat neem je mee naar je eigen werkplek. Dat is heel krachtig.”

“Oh ja, aan het eind van de dag vroegen ze ons ook nog wat we thuis vertellen over ons werk bij Humanitas- DMH. Ik vond dat slim. Voor hen is dat een toets: komt het aan wat we willen uitdragen? In het team vroegen ze me na verloop van tijd ook meerdere malen naar mijn beleving en indrukken die ik had. Die openheid is echt heel prettig.”

“Wat me aan mijn procedure het meeste opviel?” Helmie hoeft er niet lang over na te denken. “Ik had mijn brief nog maar net de deur uit en er lag al een reactie. Of ik zin had om te komen praten. Dat heb ik wel anders meegemaakt. Dan krijg je een bevestiging – als je die al ontvangt – en vervolgens wordt het heel lang stil. Nu zat ik nog helemaal in de energie van die brief. Die energie nam ik mee in de procedure omdat ik al zo snel in het traject stap 2 kon zetten. Die doortastendheid van Humanitas DMH was ontzettend fijn.”

Inmiddels is ze manager Homerun Arnhem. Tot haar grote vreugde. Mooi. Maar toch nog even terug naar die procedure. Tevreden? “Zeker. Ik had het eerste gesprek met mijn rayondirecteur en HR adviseur op het regiokantoor. En snel daarna de kennismaking met een groot deel van het team op locatie. Dat was prettig. Je ziet dan waar ze werken. Het was ook echt een gesprek. Heel persoonlijk. En alles behalve een verhoor, zoals je dat ook wel meemaakt. Bovendien deed die kennismaking er echt toe. Mijn gesprek met het management bepaalde niet of ik het werd. Die toets lag ook bij het team.”

In haar gesprekken herkende Helmie de identiteit van de organisatie. Daar werkte ze al eerder. “Ik kende de club dus al een beetje. Bovendien is Humanitas DMH op haar website heel duidelijk over de visie, de waarden en hoe ze met medewerkers willen samenwerken. Dat spreekt me enorm aan. Die waarden voelde ik ook in de gesprekken zelf. Ik kreeg alle ruimte om duidelijk te maken wie ik ben en wat ik in mijn werk belangrijk vind.Dan zitten er zes mensen tegenover je die je uitvragen en dan mag je de laatste vijf minuten zelf nog twee vragen stellen. Zoiets heeft geen zin. Je kunt dan onmogelijk bepalen of het een beetje klikt.”

Of de identiteit van Humanitas DMH nog een rol speelde in haar keuze? Of was het de baan? “Zowel de functie als de identiteit van Humanitas DMH spreken mij enorm aan. Je  krijgt de ruimte om te zijn wie je bent en elkaar als mens te zien, is ontzettend belangrijk voor mij. Net als de omvang van deze organisatie. Ze is klein genoeg om je nog geborgen te voelen en mensen echt te kennen. Dat vind ik heel belangrijk.”