Voor versgebakken brood, autowassen, heerlijk geurende zeep in cadeauverpakking of een houten vogelhuisje: de werkplaats Boschwijk van Bartiméus draait weer op volle toeren. Na vier lange maanden lockdown en thuiswerken. ‘Het is opmerkelijk hoe alle medewerkers gewoon weer naar hun werkplek lopen en het werk oppakken.
Victoire Vaessen stráált bij de ingang van de werkplaats. Ze is een van de begeleiders op de dagbesteding in Boschwijk, waar ze cliënten met een visuele en verstandelijke beperking helpt met de houtbewerking. ‘Ik ben hier voor mijn gevoel zo lang niet geweest. Sinds maart heb ik op de woningen gewerkt, om daar met bewoners aan de slag te gaan. Dan gingen we in de tuin vogelhuisjes maken. We zijn de tijd goed doorgekomen, maar het is zó fijn iedereen hier weer te zien!’
Huissloffen
Coördinerend begeleider Bianca Jansen werkte net als Victoire op de woningen, in de tijd dat de bewoners verder geen bezoek mochten ontvangen, en dagbestedingslocaties overwegend gesloten bleven. Nu is ze weer ‘thuis’ op de papierschepperij.
‘Ik heb onze medewerkers nog beter leren kennen, zo in hun thuissituatie. Bijvoorbeeld hoe iemand omgaat met medebewoners. De opzet was dat cliënten de werkzaamheden op de woning zoveel mogelijk in werkkleding zouden doen. Voor het gevoel van ‘werkbeleving’. Maar voor sommigen is het zo: als ik thuis ben, doe ik ‘thuis’. En dus ga ik gewoon op mijn huissloffen aan tafel zitten om het werk te doen.’
Victoire vertelt hoe ze ook zag dat de ‘thuiswerksetting’ sommige cliënten meer rust gaf. ‘Die kwamen veel beter tot hun recht, omdat de groep kleiner was. Weer anderen misten juist de reuring die hier op Boschwijk altijd is.’
Werkplaats Boschwijk
Boschwijk ligt op iets meer dan een kilometer van de woonlocatie van Bartiméus in Doorn. Elk dag komen er zo’n zestig medewerkers vanaf Bartiméus of een andere zorginstelling of eigen woonadres naar de ‘werkplaats’. Deze dagbesteding biedt een ruim opgezette locatie met een grote ‘kantine’, werkruimtes voor de verschillende producten, opslag en buitenruimte voor ontspanning.
Mondkapjes
Na de versoepeling van de coronamaatregelen zijn cliënten van verschillende locaties geleidelijk weer teruggekeerd op Boschwijk. Waar cliënten voor de lockdown met taxi’s ‘her en der’ vandaan kwamen, is het vervoer nu geheel gecoördineerd met busjes van Bartiméus. Een logistieke operatie waar je u tegen zegt. Bianca: ‘Zo voorkomen we wel dat iedereen op het zelfde moment binnenstroomt.’ Victoire: ‘In de bus draagt iedereen mondkapjes. Dat doen ze hartstikke goed.’
Recycling
Binnen in de lange centrale gang die alle ruimtes met elkaar verbindt, vinden medewerkers met de geleidelijn aan de wand hun weg. Er zijn duidelijke taken, afspraken en structuur in de dag.
Het is nu bijna weer als vanouds. De machines op de productielijnen ronken, er wordt gelachen. Buiten op het opslagterrein rijdt een heftruck af en aan, met stapels hout, en andere materialen voor reclycing in handgemaakte producten. In de autowasserij wordt de (Toyota) Prius van een klant opgepoetst tot dat het blinkt; echt een aanrader als je wilt dat je auto er weer spik en span uitziet.
Of ze niet zijn weggeweest
‘Vorige week kwamen we met z’n allen weer bij elkaar in de kantine’, vertelt Bianca. ‘Kop koffie met een plakje cake, en even samen met elkaar de afspraken doornemen. Handen wassen, afstand houden. En toen ging iedereen eigenlijk gewoon weer aan het werk. Of ze niet zijn weggeweest! Ieder is zich op zijn manier bewust van het virus. Soms zijn het cliënten zelf die je er aan helpen herinneren.’
Begeleider AartWillem kijkt toe of alles goed en veilig verloopt. ‘De eerste dagen was het echt even bijkletsen. Met iedereen even bijpraten. We hebben elkaar maandenlang niet gezien! Ik maak regelmatig een dolletje. Beetje stoeien met de mannen hier. Dat vind ik nu zelf wel lastig, die spontaniteit is weg. Maar clienten begrijpen dat wel, en sommigen zijn heel inventief. Als ze je een beetje willen plagen, hoor je wel: heb je een stok voor me, dan kan ik je even prikken!’
Dan gaat de pauzebel. Half twaalf. Lunchtijd. Joris en zijn collega Robert-Jan ploffen op de sofa’s in de houtbewerkerij. Joris is een opperbeste bui. Hij danst de boogiewoogie en zingt een carnavalslied. De stemming zit er goed in. Hij vertelt over school en Texel, zijn lievelingseiland. Hij heeft de afgelopen maanden gewoon doorgewerkt. ‘Er moet toch iemand zijn die Boschwijk draaiende houdt?!’
Informatie
Lees hier meer over de dagbesteding en producten van Boschwijk.
Dit artikel is ook te beluisteren als podcast. Ook in een duidelijke-taal-versie.
