Heel zachtjes strijkt ze met haar vinger over de arm van haar bezoeker. En daarna over de camera. Tot zover de kennismaking. Als je niet of nauwelijks kan zien en horen verloopt het contact via de tastzin.
Susanne van Doorn (28) woont samen met vijf andere vrouwen die doofblind zijn in huis K van Kentalis in Sint-Michielsgestel. Ze heeft lang sondevoeding gehad, maar tegenwoordig is ze een goede eter. In twee opzichten: ze eet en drinkt zelf en ze eet flink. Het liefst eet ze patat of spaghetti. Patat betekent voor haar dat er een feestje is. Spaghetti betekent thuis. Dat eet ze als ze eens in de twee weken een weekend naar huis gaat.
Met kleine aanrakingen maakt Marieke Sterken haar duidelijk hoeveel nachten dat nog duurt. Daarna is het onderwerp klaar. Vanavond eten we aardappels in de schil, met bloemkool en kipfilet, soep vooraf. Alles klaargemaakt op de groep. Susanne neemt er de tijd voor, ze zit nog in het vakantietempo. Maar als er weer wat op haar lepel ligt, is een vinger van Marieke voldoende om verder te gaan.
