In het boek Geef mij je hand worden verschillende kanten van geestelijke verzorging belicht in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Geestelijke verzorging wordt laagdrempelig beschreven als: ‘Een tijdje met iemand meelopen.’ Want: ‘Op het moment dat iemand het moeilijk heeft of de weg even kwijt is kan dat al veel verlichting bieden, of perspectief.’ Verder worden de bekende thema’s voor het voetlicht gebracht. Zo gaat het over aandacht voor het levensverhaalen ‘het vieren van het leven’. Ook het omgaan met lastige keuzes komt aan de orde, evenals de thema’s ‘sterven’ en ‘rouw’. Het boekje bevat tot slot bijlagen met praktische informatie over veel voorkomende religies in Nederland.
Op het eerste gezicht niets nieuws onder de zon. En toch...
De inhoud van het boek is gebaseerd op ervaringen die de auteurs in de afgelopen tien jaar hebben opgedaan binnen de praktijk van de oecumenische geloofsgemeenschap De Open Poort. Deze gemeenschap werd door een aantal betrokken medewerkers en familieleden opgericht nadat tien jaar geleden bij de zorgorganisatie Amerpoort een einde kwam aan de officiële kerkdiensten. De ervaringen die sindsdien binnen de community van dit burgerinitiatief zijn opgedaan, worden in dit boek vertaald naar praktische handvatten voor zorgprofessionals. Want daarover is dit boekje glashelder: geestelijke verzorging is op de eerste plaats een onderdeel van de alledaagse zorgpraktijk van zorgprofessionals en niet het exclusieve domein van de pastoor, dominee, imam of geestelijk verzorger.
Wie had dat tien jaar geleden gedacht!
Geestelijke verzorging wordt in dit boek ‘opnieuw gedacht’ vanuit de alledaagse praktijk van zorg en samenleven. Juist doordat de auteurs in de afgelopen tien jaar hebben gewerkt in het grensgebied tussen enerzijds een eigentijdse geloofsgemeenschap en anderzijds een moderne zorgorganisatie hebben zij een ‘tussenruimte’ gecreëerd waarin - in vallen en opstaan - nieuwe vormen van geestelijke verzorging aan het licht konden komen. Voor mij had het boek aan kracht gewonnen als over die tussenruimte en bijbehorende spanningen iets meer te lezen zou zijn geweest.
Michael Kolen is geestelijk verzorger/adviseur zorgethiek bij Stichting Prisma.
