Uitgenodigd voor de troonswisseling
Moniek van der Meij was een van de vijfhonderd ‘gewone’ burgers die de plechtigheid na de troonswisseling in de Nieuwe Kerk in Amsterdam mocht meemaken. ‘Ik ben er nog steeds helemaal vol van’, stelt ombudsvrouw en projectleider bij de LFB een dag na Koninginnedag. ‘Veel verder dan fantastisch, geweldig en heel bijzonder, kom ik nog niet.’ Moniek van der Meij heeft autisme en ADHD.
‘Ik las op Twitter dat de commissarissen van de koningin mensen mochten uitnodigen voor de troonswisseling, maar ik snapte niet helemaal hoe het werkte. Dus heb ik een medewerkster gebeld. Ze zou me terugbellen, maar dat heeft ze niet gedaan. Daarom heb ik zelf weer gebeld. Ze zou een goed woordje voor me doen. Ik moest nog wel door de politie worden gescreend. Prima, Ik heb niks op mijn kerfstok.’
De dag begon al om half negen ’s ochtends bij de bus achter Amsterdam CS, vertelt Moniek van der Meij. ‘We moesten tot half twaalf wachten en het was heel rumoerig, dus ik ben af en toe gaan vragen of ik al aan de beurt was. We reden onder politie-escorte naar de Nieuwe Kerk. De hostesses waren heel aardig. Alleen in de kerk bleek ik geen vaste plek te hebben, en dat vond ik een beetje vervelend. Dat stond wel op de uitnodiging. De hostess heeft me toen geholpen door me mijn plek te wijzen. Er waren nog betere plekken vrij, maar ik vond het fijn dat ik zat.’
Moniek van der Meij heeft veel bekende gezichten voorbij zien komen. ‘Ik zat vlakbij de burgemeester van Amsterdam en een aantal Europese bestuurders. Herman van Veen zat drie stoelen verderop, dus dat was leuk.’ Toen de koning met zijn gevolg binnen kwam, was in de kerk een oorverdovend gejuich te horen, vertelt ze. ‘Het Wilhelmus raakt me altijd een beetje, maar nu nog meer omdat de hele kerk meezong. Ik vond het bijzonder dat we ook het zesde couplet zongen.’ Deels op het scherm naast haar en deels live kon ze de gebeurtenissen goed volgen. ‘Alleen de toespraak van de koning duurde een beetje lang. De trouwbelofte aan de koning van de ministers vond ik wel weer mooi. Het leek wel wat op een huwelijk.’
Ze heeft niet veel hoeven doen ter voorbereiding van de dag. ‘Ja, ik heb met mijn schoonzus nog eens goed naar mijn kleding gekeken. Mag je bij een middagtoilet een broek aan? Ik ben helemaal niet gewend aan rokken. Gelukkig droegen meer vrouwen een broek, zag ik.’
