Eerste reactie VGN op val kabinet Schoof
De VGN is bezorgd over de gevolgen van de val van het kabinet, omdat er belangrijke en urgente zaken spelen in onze sector. Daarbij is daadkrachtige politieke besluitvorming nodig. De implementatie van het VN-verdrag Handicap en de herijking van de tarieven dulden geen verder uitstel. Anderzijds bieden nieuwe verkiezingen en een nieuw regeerakkoord ook mogelijkheden, bijvoorbeeld om de desastreuze bezuinigingsplannen van tafel te krijgen. De gehandicaptensector wil goede zorg blijven bieden aan de honderdduizenden mensen in onze samenleving die dat nodig hebben. Daarbij is steun van het kabinet hard nodig.
Kansen
De VGN was teleurgesteld over het Hoofdlijnenakkoord en de uitwerking daarvan in het regeerprogramma, omdat het volledig ontbrak aan aandacht voor mensen met een beperking en de stappen die nodig zijn om hen betekenisvol mee te laten doen in de samenleving. VGN-directeur Theo van Uum: ‘Nieuwe verkiezingen betekenen ook nieuwe kansen om te zorgen dat er in de verkiezingsprogramma’s en het volgende coalitieakkoord wél aandacht is voor mensen met een beperking en de problemen in de gehandicaptensector. Daar gaan we dan ook stevig op inzetten. De uitwerking van het VN-verdrag Handicap vraagt om plannen met concrete maatregelen, een duidelijk tijdspad én voldoende financiële middelen. De tarieven voor aanbieders van gehandicaptenzorg liggen al jaren onder de kostprijs en belangrijke investeringen worden uitgesteld om financieel rond te kunnen komen. Er moet dus extra geld bij, maar in plaats daarvan wilde het kabinet op de gehandicaptenzorg bezuinigen. Die desastreuze bezuinigingsplannen moeten nu echt van tafel’.
Zorgen
Tegelijkertijd zijn er ook zorgen. Van Uum: ‘Een demissionair kabinet, verkiezingen, wellicht weer een lange formatie: het risico is levensgroot dat belangrijke dossiers weer heel lang stil blijven liggen. We zijn constructief in overleg met ministerie, NZa en zorgkantoren over oplossingen voor de problemen in de complexe zorg. De NZa herijkt op dit moment de tarieven voor de verschillende zorgvormen en het is onvermijdelijk dat VWS hiervoor extra middelen beschikbaar stelt. Deze trajecten moeten dóórgaan. Als deze plannen in de ijskast belanden, zijn de gevolgen groot. Het gaat ten koste van de kwaliteit van zorg voor mensen met een beperking, wachtlijsten lopen op en de werkdruk zal toenemen. We kunnen ons geen stilstand veroorloven’.
