Ze eet rustig, Ria Overdam-Laenen (61) uit Den Bosch. Eigenlijk eet ze niet graag, ook al weet ze hoe belangrijk het voor haar is. In 1983, haar man leefde nog, kreeg ze ’s nachts pijn. ’s Ochtends ging ze naar de huisarts, ze kon meteen door naar het ziekenhuis, waar ze in coma raakte. ‘Je vrouw is stervende’, lieten ze haar man weten, die in Rotterdam in de bouw werkte. Ze is zelfs bediend geweest, maar ze kwam er bovenop, want ze is een taaie.
Zulke nierstenen zijn er weggehaald’, zegt ze en maakt een rondje met haar vingers. Sinds die tijd is ze nierpatiënt. Ze weegt bijna 49 kilo en haar nieren functioneren voor dertien procent. Bij tien procent moet ze aan de dialyse, in haar arm is al een shunt geplaatst. Ze moet goed eten, anders gaan haar nieren verder achteruit, maar ze heeft weinig leefgeld en ze rookt graag. De opbrengst van haar huis heeft een man op wie ze verliefd was in zijn autobedrijf gestoken. Nu wil ze geen man meer. Rita Dokter, ambulant begeleider bij Cello, komt iedere week langs. Soms eten ze samen, maar ze helpt ook wel met de post en zo. Vanavond zorgde Rita voor rundergehakt en Ria haalde een grote zak groenten bij de Jumbo. Macaroni was er nog. ‘Mijn moeder was Indisch’, vertelt Ria aan tafel. ‘Die kon lekker koken! Allemaal kleine gerechtjes, daar deed ze heel lang over. Ik praat nog wel eens met mijn vader en met haar, en ook met mijn man. Dat komt door die foto’s.’ ‘Hé, zullen we de volgende keer Indisch eten?’, vraagt Rita.
