Hoe inclusief is Nederland? Dat onderzoeken we in de rubriek van Markant ‘Gewoon inclusief’. We gaan daarvoor naar plekken in ons land die niet speciaal zijn ingericht voor mensen met een beperking. We kijken of deze plekken toch geschikt zijn voor deze doelgroep. Deze keer gaan we op bezoek bij de Jumbo in Woerden.
‘Hij was mijn beste vriend’
Jurgen Langerak groeide op in de supermarkt van zijn ouders, daar werkte ook een man met een verstandelijke beperking. ‘Ik had veel plezier met hem, hij was daar mijn beste vriend. Iedere woensdag gingen we samen de karretjes ophalen die mensen hadden meegenomen naar de flatgebouwen en hadden we de grootste lol.’
Afspiegeling van de samenleving
Nu is Jurgen alweer zeventien jaar zelf manager van een Jumbo in Woerden en sinds drie jaar eigenaar. Er werken 240 mensen op 72 fte. Dat daar mensen met een beperking bij zijn, is voor hem de gewoonste zaak van de wereld. ‘We willen als supermarkt een afspiegeling zijn van onze leefomgeving, zodat alle klanten zich hier welkom voelen.’
‘Mensen zonder beperking, die zijn pas ingewikkeld’
Wat voor rugzakje mensen precies hebben, interesseert Jurgen niet. ‘Of iemand nou autisme heeft of langdurig werkeloos is - voor mij is belangrijk dat hij of zij hier goed aan de slag kan. We zeggen weleens tegen elkaar: mensen zonder beperking, die zijn pas ingewikkeld.’
Structuur en waardering
Wat hij zijn medewerkers biedt is structuur en waardering. Vaste taken en een vast aanspreekpunt. Afdelingsmanagers mopperen soms dat ze iets moeten uitleggen wat ze gisteren ook al hebben uitgelegd. ‘Dat klopt’, reageert hij dan. ‘En morgen moet dat weer, en overmorgen.’ Maar soms lukt het echt niet om iemand de juiste werkomgeving te bieden. ‘Het kan hier soms best druk zijn. Niet iedereen kan daar tegen. We helpen dan om een andere werkomgeving te vinden.’
Samenwerking met gemeentelijk werkbedrijf
Langerak werkt samen met Ferm Werk, het gemeentelijke werkbedrijf, dat hem niet alleen helpt met het leggen van de juiste contacten, maar ook ‘een stukje administratie’ op zich neemt als het gaat om subsidies. En Woerden heeft een Inclusief Ondernemerscafé, dat informatieavonden voor werkgevers organiseert.
Meer dan alleen maar ‘schoonmaken’
Hij stelt me voor aan Wilja de Jong en Gees Roozeboom. ‘Wij maken schoon’, zegt Wilja. ‘Meer dan dat’, vindt Jurgen. ‘Toen jullie een weekje op vakantie waren, hebben we dat flink gemerkt. De koelkast met drankjes voor medewerkers werd niet bijgevuld en de fruitschalen ook niet. Dan moet je de collega’s eens horen!’
Ronde met de schrobmachine
Wilja woont zelfstandig in een woonlocatie van Abrona, vertelt ze. Geesje is getrouwd, heeft twee dochters, en wordt thuis begeleid vanuit Reinaerde. ’s Ochtends voor de deuren opengaan hebben zij al een ronde gemaakt met de schrobmachine. De gebakskoeling halen ze iedere dinsdag uit elkaar, als die leeg is.
Nooit meer weg
De rolverdeling ligt vast: Wilja neemt de leiding, Geesje is het meest stressbestendig. Wilja wil – ‘daar ben ik heel eerlijk in’ - nog wel eens iets anders doen. Wat precies weet ze nog niet. Binnenkort doet ze een beroepentest. En Geesje wil hier nooit meer weg.
Met dank aan Anouk Bolsenbroek van Inclusionlab.
Dit artikel komt uit de mei-editie van Markant, het tijdschrift van de VGN. In dit nummer lees je ook een interview met schrijver Bert Natter over het leven met zijn dochter Lidewij.
