Henk-Jeroen van Groningen Schinkel (44) is niet geïnteresseerd in zijn uiterlijk. ‘Mensen laten zich vaak afleiden door mooie kleding. Ik heb meestal al in een paar seconden door hoe iemand is. Een soort zesde zintuig.’
Tot zijn tiende jaar heeft hij nog wat kunnen zien. ‘Ik heb gewoon leren lezen en schrijven. De beelden die ik me herinner zijn verouderd. Ik heb nog lang in beelden gedroomd, dat is nu weg aan het gaan. Ik droom zoals ik mijn omgeving nu ervaar: met mijn gehoor, mijn gevoel, mijn tastzin.’ Henk-Jeroen is jurist bij de gemeente De Bilt en getrouwd met Jacoline. Een dag per week zorgt hij voor zijn dochtertjes Elizabeth (3) en Catharina (7 maanden). Dat hij niet kan zien, is geen enkel probleem. ‘Hoewel het geven van een hapje aan de jongste wel een uitdaging is. Als Elizabeth iets heeft gebouwd van Lego, pakt ze mijn hand en zegt ze: “moet je voelen”. Dat is heel normaal voor haar. Ik ben er trots op dat ik ogenschijnlijk normaal functioneer. Ik heb bijvoorbeeld twee keer de Jungfrau Marathon gelopen. Ik wil niet in de gehandicaptenwereld blijven. Ik heb vroeger op Bartiméus gezeten, maar niet intern. Ik vond dat blindeninstituut steeds benauwender. Ik speelde met ziende vriendjes. Ik erger me aan dingen die ik zou willen maar niet kan. Schaatsen bijvoorbeeld.’
