Nieuw in het bestuur: Bianca Rijnders

Het bestuur als afspiegeling van de vereniging

“Ik heb mij verkiesbaar gesteld voor het VGN-bestuur omdat ik het belangrijk vind dat het bestuur een afspiegeling is van onze leden, en dus ook van de ‘kleinere’ leden. Binnen de VGN zijn er ongeveer tachtig kleine leden. Om die een stem te geven was ik al actief in het platform kleine leden. Daarnaast was ik lid van de commissie Goed Bestuur.”

Als oud-behandelaar is Bianca gewend om klinisch te redeneren en methodisch te werken. “Met dit perspectief kan ik een bijdrage leveren aan kwaliteitsvraagstukken binnen de vereniging. In de toekomst hoop ik ook een grotere bijdrage te kunnen leveren aan het thema duurzaamheid, waar ik een pleitbezorger voor ben.”

Een sector met mooie perspectieven maar ook met uitdagingen

“Voordat ik de overstap maakte naar de gehandicaptenzorg was ik twaalf jaar werkzaam in ziekenhuizen. Hier zijn patiënten te gast voor een behandeling en gaan weer naar huis. Hoe anders is het in de gehandicaptenzorg! Onlangs vierden wij het 45-jarig jubileum van de Zeeg. Tegelijkertijd werd stilgestaan bij het feit dat vijf mensen vanaf het begin in de Zeeg wonen. Als je jouw hele leven afhankelijk bent van zorg en begeleiding is wat wij "de organisatie" noemen, jouw thuis. Wíj zijn de gasten in het leven en thuis van onze bewoners. Dat geeft een heel ander en mooi perspectief.”

“Tegelijkertijd zie ik dat wij mensen ook wel té afhankelijk hebben gemaakt van instanties en organisaties. Hierdoor is een soort “splendid isolation” ontstaan, die eigenlijk niet wenselijk is als we het bekijken vanuit het concept van betekenisvol leven. Erik Dannenberg verwoordde dat mooi in een interview door te zeggen, dat we op die manier een samenleving maken waar perfectie de norm wordt en waarin we uitvallers creëren, die je vervolgens moet opvangen en verzorgen. We hebben als branche eigenlijk zélf de exclusie veroorzaakt die we nu willen opheffen.”

Streven naar inclusie en eigen regie

In haar rol als bestuurder streeft Bianca naar inclusie en eigen regie voor mensen met een beperking. “De praktijk blijkt soms weerbarstig: sommige bewoners verkiezen wat afhankelijkheid boven het spannende van meer participeren, buurtgenoten staan soms niet open voor een buurman met uitdagingen en verwanten zoeken vaak naar bescherming in plaats van inclusie. Ook sommige medewerkers vinden het moeilijk om over te schakelen van zorg vóór naar zorgen dát.”

“Er is dus werk aan de winkel. Door iedereen bij het probleem en onze ambities te betrekken, kennis te delen en visies te schetsen, hoop ik mensen te inspireren om anders naar cliënten te kijken en onze inzet voor een betekenisvol leven te waarderen.”

Kracht van kleinere organisaties

“Ik geloof in de kracht van kleinere organisaties. Zij dragen bij aan een grotere diversiteit in het zorglandschap. Hier kennen mensen elkaar: cliënten, medewerkers en verwanten. Je ziet dat hier vaak extra maatwerk en flexibiliteit mogelijk is. Tegelijkertijd heb je grotere organisaties heel hard nodig voor hun innovatiekracht en expertise.”

In kleine organisaties speelt echt andere problematiek. “Zij hebben over het algemeen veel minder last van de arbeidsmarktkrapte, maar hebben juist méér last van regeldruk vanwege het gebrek aan stafmedewerkers. Het is belangrijk dat hier, ook binnen de VGN, aandacht voor is. Met de start van het platform kleine leden zien we dat ook ontstaan.”

“Kleine VGN-leden dragen op een positieve wijze bij aan het uitvoeren van de Visie 2030. We zien dat veel van deze organisaties voortkomen uit initiatieven van gepassioneerde ouders, verwanten of professionals die een mooie, betekenisvolle, plek zoeken voor mensen met een uitdaging in de maatschappij. Het zijn initiatieven die daardoor, als vanzelfsprekend, meer gedragen worden door het netwerk rondom de cliënten. Dat is erg waardevol!”

Meer lezen

Dit artikel is een onderdeel van het VGN-jaarverslag 2024.