In een artikel over vrijheidsvergroting (het afbouwen van vrijheidsbeperking) in deze Markant staat een woord dat me erg aanspreekt: probeerruimte. De moed om iets nieuws te proberen, afwijken van gemaakte afspraken, met een frisse blik naar iemand kijken – voor vrijheidsvergroting is het een basisvoorwaarde.
En niet alleen daarvoor. In delen van de zorg, zoals de verpleeghuizen, groeit het tekort aan personeel. Ik ben ervan overtuigd dat mensen met een beperking uitstekend een deel van het werk op zich kunnen nemen. Daarvoor moet probeerruimte worden gecreëerd, tussen werk en dagbesteding.
Een voorbeeld is de jonge vrouw op de cover, die deelneemt aan een experiment bij Cordaan. Ik was zelf een keer op haar werkplek en zag er bijzondere combinaties. Zoals een vrouw met Down die een bewoonster hielp met eten, op een heel rustige en natuurlijk manier.
Ik was ook zelf op Het Rijtven, een locatie van ORO waar kunstenaars zijn gevraagd om mee te werken aan nieuwe verbindingen met omwonenden. En kunstenaars zijn natuurlijk bij uitstek mensen die graag buiten de gebaande paden treden. Als je het terrein opkomt, voel je aan den lijve dat het gelukt is om een sfeer te creëren waar mensen met en zonder beperking graag komen. Dit terrein ís probeerruimte.
Ook in het overleg dat ik voer met beleidsmakers in de zorg kom ik het steeds tegen: de behoefte om tussen de regels door te doen wat goed is. Mensen zoeken ruimte om de ondersteuning van mensen met een beperking anders aan te pakken, op basis van individuele behoeften. En natuurlijk op een verantwoorde manier.
Tijdens Rutte II heeft de VGN geprotesteerd tegen de toenemende systeemdwang die ontstond tijdens de hervorming van de langdurige zorg. Het beste medicijn tegen systeemdwang is probeerruimte. In het regeerakkoord van Rutte III worden geen grote stelselwijzigingen aangekondigd. Ik hoop dat dit het kabinet wordt van de probeerruimte.
FRANK BLUIMINCK DIRECTEUR VGN
FBLUIMINCK@VGN.NL
TWITTER @FRANKBLUIMINCK
