‘Mensen met beperkingen zijn geen slachtoffers. Het zijn mensen die iets kunnen.’ Professor bestuurskunde Jo Caris is er duidelijk over in het interview in dit nummer. ‘Als je in de zorgverlening werkt, moet je erop letten dat je je de zorgen van cliënten niet toe-eigent’, zegt hij.
Een mooi voorbeeld hiervan is te lezen in het artikel over Multisysteem Therapie voor kinderen met een verstandelijke beperking en antisociaal gedrag. Deze therapie richt zich vooral op degenen die de meeste kennis hebben over het kind en daarmee de sleutel tot verandering in handen hebben. In de eerste plaats zijn dat de ouders, die vaak zelf ook een verstandelijke beperking hebben. Toch blijken zij met de juiste begeleiding, waarbij ook rekening wordt gehouden met wat zíj als doel voor ogen hebben, in staat om de verantwoordelijkheid te nemen voor hun kind en uithuisplaatsing te voorkomen. De therapeuten moeten dan wel in staat zijn om aan te sluiten bij de manieren waarop het gezin gewoonlijk de problemen oplost.
Dat betekent dat je met andere ogen naar mensen met een beperking moet kunnen kijken. Niet alleen de problemen zien, maar ook de sterke en positieve punten.
Gelukkig zien we daarvan steeds meer voorbeelden in de gehandicaptenzorg.
Om te beginnen in dit nummer van Markant.
