‘Als ik in de spiegel kijk, zie ik een gedreven en enthousiast iemand’, zegt Wim Kos (57), voorzitter van de raad van bestuur van ASVZ. ‘De rode draad in mijn leven is altijd geweest dat ik voor dingen ben gegaan.’ ASVZ regelt zorg en dienstverlening aan mensen met een verstandelijke beperking.
Er werken vijfduizend mensen. Hiervoor heeft hij twaalf jaar in de cliëntenzorg gewerkt als orthopedagoog. ‘Dat mis ik weleens. Op de lokatie Merwebolder wonen ruim vierhonderd cliënten. Een van de motieven om hier ons kantoor te houden is het contact dat ik met ze heb. Ik ken veel van de cliënten, mede omdat je ze hier dagelijks tegenkomt. Ik ben kritisch op mezelf. Een pietje-precies. Met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Ik wil richting geven, perspectief geven, investeren in mensen. Kleine doelen stellen en daar met passie aan werken.’ Wim is een fanatieke hardloper. ‘Met hardlopen kom je jezelf ontzettend tegen. Je moet voortdurend trainen om je enthousiasme waar te kunnen maken. Als er een knoop is, voel je dat gelijk. Dat is mentaal.’ Hij is opgegroeid in Huizen, een oud vissersdorp. ‘We zijn na dertig jaar weer in Huizen gaan wonen. Mijn ouders wonen daar nog, zo kunnen we beter voor ze zorgen als dat nodig is. Ik zou het leuk vinden om een bed and breakfast te runnen als ik gepensioneerd ben. Een parttime baan bij de benzinepomp in Huizen lijkt me ook heel leuk. Een praatje, een kopje koffie, lekker relaxed. Nu rij ik elke dag om half zeven weg. Vroeger dacht ik dat mijn beperkingen de grenzen waren. Maar je bent altijd in staat om over die grens heen te gaan. Ik heb erg veel energie, daar ben ik blij mee. Mijn levensuitdaging is om een beetje te temperen, je energie te doceren. En dingen los te kunnen laten. Het mooie van ouder worden is dat het hoe langer hoe beter lukt. Je moet het leven accepteren. Leren leven met de fouten die je maakt.’
