Wat merken we van Visie 2030 in de praktijk? Samen met een groot aantal VGN-leden, mensen met een beperking, hun netwerk, professionals en maatschappelijke partners ontwikkelde de VGN een toekomstvisie. Het hart van die visie is dat Nederland in 2030 een samenleving heeft waarin gewoon meedoen centraal staat. Wat zien we daarvan in de praktijk? In deze blog geeft Evelien Willems, begeleider en coach bij zorgorganisatie Dichterbij, haar visie.
Samenwerken met ouders
Blijf naar de mens kijken! Ik werk als begeleider op woonlocatie Zelo in Uden. Deze woonlocatie is ontstaan op initiatief van een aantal gelijkgestemde ouders. Zij hebben zich verenigd in Stichting Zelo met als doel om met elkaar en dichtbij huis een fijne woonomgeving te creëren voor hun kinderen. De ouders hebben de zorg voor hun zoon of dochter uit handen gegeven aan zorgorganisatie Dichterbij. Hoe mooi is het dat wij als begeleiders dit initiatief dan samen met de ouders kunnen oppakken!
Een zo normaal mogelijk leven
Wij proberen de jongeren die op Zelo wonen, een zo normaal mogelijk leven te bieden. Waar de dromen begonnen zijn bij de ouders, willen wij ze als zorgprofessionals waar maken. Hierbij is het ontzettend belangrijk dat de jongeren zich thuis voelen. Dat ze altijd zichzelf mogen en kunnen zijn, dat ze activiteiten doen die zij leuk vinden en dat zijn zich hierin kunnen ontwikkelen. Dat willen we als begeleiders bereiken door klein te kijken naar de echte behoeftes en de echte wensen van de jongeren.
Werken vanuit menselijke behoeftes
Naast dat ik begeleider ben van deze jongeren, werk ik binnen Dichterbij als coach voor de zorgprofessionals. Het is mooi om de verbindingen tussen deze twee werkzaamheden te zien. In mijn rol als coach richten wij ons op drie methoden: We werken vanuit de menselijke behoeftes. We werken met wensen en talenten. En we werken samen, ieder vanuit zijn eigen rol. Want, hoe mooi is het om samen te kijken naar de wensen, talenten en behoeftes van onze cliënten? Om op een waarderende en onderzoekende manier naar elkaar te kijken? En hoe belangrijk is het dat we dit bespreekbaar maken met elkaar en de gemaakte afspraken nakomen?
Nieuwe inzichten
Als we tegemoetkomen aan de basisbehoeften die ieder mens heeft (fysieke, emotionele, mentale en zingevende behoeftes), hebben mensen een kwalitatief hoogwaardig bestaan. Op basis daarvan kunnen we vervolgens samen kijken naar verdere ontwikkeling. Als coach ben ik er om de professionals hierin te ondersteunen, om samen te kijken naar cliënten. Om ze te laten ontwikkelen door naar hen te luisteren, door de vraag achter de vraag te stellen en de professionals zelf tot nieuwe inzichten te laten komen. Met natuurlijk altijd het belang van de cliënten op nummer een.
Blijf klein kijken
Vanuit mijn twee functies is mijn visie voor 2030 tweeledig, waarbij ik hoop dat dit een verdere en verbrede toekomst binnen de zorg kan krijgen: Als coach hoop ik dat professionals sterker in hun schoenen staan. Dat ze hun eigen rol pakken en eigenaarschap tonen. Dat ze kijken naar wat nu echt belangrijk is voor de cliënt en samen durven dromen en wensen, zodat ze nog beter de zorg kunnen bieden die de cliënten vragen. Als zorgverlener kijk ik met een andere bril naar de zorgvisie van 2030: dat we samen blijven kijken naar de wensen en behoeftes van een mens. Dat we hierin samenwerken, ieder vanuit zijn eigen rol en kwaliteiten. Blijf klein kijken naar de mogelijkheden die iemand heeft. Mensen hebben mensen nodig om mens te worden (en te blijven).
Deze blog is onderdeel van de doorgeefrubriek 'De visie van...' waarin een groot aantal mensen binnen en buiten de gehandicaptensector hun visie geeft op Visie 2030.
