Ouders van kinderen met ernstige verstandelijke en lichamelijke beperkingen die gebruikmaken van logeeropvang, raken in de problemen door de Wet langdurige zorg. ‘De moeizaam gevonden balans tussen eigen kracht en professionele ondersteuning kan flink worden verstoord’, schrijft VGN-directeur Hans Schirmbeck in een blog op Skipr.
‘Nu al zijn er voorbeelden van ouders die overwegen om hun kind in een instelling te laten opnemen, omdat zij te weinig worden ontlast en de zorg niet meer kunnen opbrengen’, vervolgt Schirmbeck.
‘Het zijn schrijnende verhalen over kinderen met een ernstige ontwikkelingsachterstand en veel fysieke problemen. Ze zitten vaak in een rolstoel en hebben hulp nodig bij dagelijkse levensverrichtingen, zoals eten en naar de wc gaan. Soms is er sprake van woedeaanvallen, soms van zelfbeschadiging, of van plotselinge koortsaanvallen. Het zijn kinderen die vierentwintig uur per dag aandacht nodig hebben.’
Twee dagen per week
De oorzaak van de problemen is het beperken van de mogelijkheid om gebruik te maken van logeeropvang tot 104 dagen per jaar, twee dagen per week. Vroeger kon dit drie dagen per week en konden kinderen ook tijdens vakanties naar een logeerhuis.
Volgens Schirmbeck staat deze ‘beknibbeling’ haaks op de oorspronkelijke uitgangspunten van de Wlz: ‘Het doel van de verandering, was – naast bezuiniging – dat de zorg dichter bij de mensen zelf wordt geregeld. En dat degenen die ondersteuning nodig hebben er meer zeggenschap over krijgen, zodat hun eigen kracht en die van hun omgeving tot zijn recht komt.’
Tweede Kamer
Hij besluit: ‘We willen dat iedereen de kans krijgt om deel uit te maken van zijn eigen omgeving. Zolang we constateren dat er mensen zijn voor wie de nieuwe wetgeving in de praktijk indruist tegen de oorspronkelijke uitgangspunten, is de Wlz nog niet klaar.’
Op 30 april debatteert de Tweede Kamer over de Wlz.
