Naasten ondervonden gevolgen van de coronacrisis voor hun eigen leven, maar vingen vaak ook de gevolgen op voor hun familieleden met een verstandelijke beperking. Desondanks gaat het met de meeste naasten goed en er is zelfs sprake van licht herstel van welbevinden. Maar naasten wiens familieleden met een beperking bij hen in huis wonen hebben passende hulp nodig om de gevolgen van de pandemie te boven te komen. Het gaat hierbij meestal om ouders. Dit zijn de voornaamste conclusies van het onderzoek Zorgen en zwaaien, dat het Nivel uitvoerde met financiering van ZonMw. Op 15 maart, precies twee jaar nadat de eerste lockdown inging, verscheen de eindrapportage.
Achtergrond
Vanaf de eerste fase waarin voorzieningen wegvielen vanwege de lockdown tot de vierde coronagolf aan het eind van 2021 heeft het Nivel via een pilot en drie meetmomenten in kaart gebracht wat er met naasten in die periode is gebeurd. In de beginperiode van de pandemie was het zorgen en zwaaien. Sommigen viel het zwaar, maar zij maakten er het beste van samen met hun familieleden.
Het Nivel constateert in haar eindrapport (zie pdf) dat de kwaliteit van leven van de meeste naasten goed is. Alleen geldt dat minder voor naasten wiens familieleden bij hen in huis wonen. Ze vinden de zorg zwaarder, zijn eenzamer en maken zich meer zorgen dan andere naasten. Ook met moeders gaat het minder goed dan met andere naasten. Zij willen graag invloed op de zorg die hun kind krijgt en zich als ouder gehoord voelen. Moeders zijn dan ook het minst tevreden over de inspraakmogelijkheden van zorginstellingen en zorgaanbieders. Daarom is samenspraak en ondersteuning nodig voor naasten die niet op eigen kracht kunnen herstellen van de coronacrisis. En dan gaat het om hulp die nodig is om te herstellen van de gevolgen van de crisis, bijvoorbeeld praktische hulp, emotionele hulp en respijtzorg.
