Op maandag 17 oktober startte Theo van Uum als directeur van de VGN. Om deze start te markeren, maakte Zorgvisie een interview met hem. Hierin spreekt Theo onder andere over zijn overstap van VWS naar de gehandicaptenzorg, zijn missie, de uitdagingen voor de branche en bijbehorende oplossingen. In dit artikel delen we een aantal belangrijke onderwerpen uit het interview.
Van VWS naar de gehandicaptenzorg
‘Als vader van een volwassen dochter met een beperking springt de gehandicaptenzorg er voor mij uit. Want het gaat hier om leven en dood, emoties en de zorg en ondersteuning voor de meest kwetsbaren in de samenleving. Bovendien is de gehandicaptenzorg een bevlogen en dynamische sector, met een diverse doelgroep en gevarieerde thema’s. Daarom is de stap van VWS naar de VGN voor mij een logische stap. Niet iedereen zag mijn vertrek aankomen. Maar toen de landingsplek de VGN bleek te zijn, verdween de verbazing. Het is een keuze vanuit mijn hart.’
Visie in de praktijk brengen
‘Mijn kijk op veel dossiers is niet zoveel anders dan die van mijn voorganger Frank Bluiminck. Wel zitten we in een andere fase. Frank was een wegbereider. Inmiddels staat er veel op papier, zoals de Visie 2030. Nu is het zaak om die heldere denkrichting van papier in de praktijk te krijgen. Dat geldt ook voor het akkoord over toekomstbestendige gehandicaptenzorg dat VGN en ZN hebben gesloten.’
Met grote ambities
‘Met het laten landen van de Visie 2030 zijn de ambities ook enorm. De combinatie van de ervaring van onze bestuursvoorzitter – oud-politicus Boris van der Ham – en mijn achtergrond versterkt onze lobbycapaciteit. De gehandicaptenzorg moet de volumeknop opdraaien. Hiermee kunnen we dichter bij onze doelen komen. Op de korte termijn gaan we coalities smeden met onze leden, de samenleving en de ministeries van VWS, Onderwijs Cultuur en Wetenschap, Economische Zaken en Sociale Zaken en Werkgelegenheid, zodat de stem van zorgaanbieders en cliënten beter gehoord wordt. Ik zie het als mijn opgave om voor mensen met een beperking echt maatschappelijke erkenning te creëren.’
