De Groene Gehandicaptenzorg: De Big Five van Landpark Assisië

Kikkerpoel, salamanders en vlinderstruiken

Vandaag zijn we met Anja de Bie, Jim Delabie, Patricia van Hoogen, Mark de Laat, Thom Verhagen en Kevin IJpelaar. Jim bestuurt een oude bakfiets en Mark heeft een karretje achter zijn fiets. Twee deelnemers hebben een verrekijker om de nek. In de belevingstuin stuurt Anja haar fiets naar de kikkerpoel. Toen die moest worden schoongemaakt, troffen we er ineens salamanders, vertelt ze. Moest dat onderhoud toch maar worden uitgesteld.

Rond de planten in de belevingstuin ligt blad, het hekwerk naar de egeltuin heeft doorgangen en er staan takkenrillen. Ook is er een vogelkijkhut in aanbouw, een idee van Kevin. Uit het terras zijn vanochtend tegels gewipt. De boerderij wil graag het witte zand dat eronder lag gebruiken, voor onder een schuurtje. Vanochtend heeft de groep hier al ‘zwart zand’ voor vlinderstruiken naartoe gebracht, die we straks in de kuil gaan scheppen. Maar eerst gaan we naar het Waterretentiepark.

Deze groep heeft dit fraaie stuk plassenland, bestemd om water op te vangen, beter toegankelijk gemaakt. Anja rijdt naar een boom. Daar zagen ze vorig jaar een boomkikker, een beschermde amfibie met zuigpootjes, die op steeds meer plekken op het terrein opduikt. Langs de plas lopen we naar een over het water gevallen boom waaraan op dit moment één van de wildcamera’s is bevestigd. Jim hoopt, nee weet zeker, dat de sensor van deze camera gaat reageren zodra een vos deze route kiest.

Uilenlezingen voor iedereen

Alle soorten die de wildcamera vastlegt, voegen ze toe aan de soortenbank. Uit hun favorieten hebben ze een Big Five samengesteld: boomkikker, steenuil, rosse vleermuis, das, dagpauwoog. Voor de twee broedparen van de steenuil hebben ze nestkasten gemaakt en opgehangen. Patricia vertelt dat ze hier ’s avonds ook een Amerikaanse rivierkreeft zag wandelen, maar dat is helaas geen inheemse soort.

Bij Anita van Dooren bloeide de belangstelling voor biodiversiteit op, nadat een boswachter haar toenmalige onderhoudsgroep jaren geleden uitnodigde om te komen kijken bij een bosuilenkast. Daar werd net een kuiken naar buiten gewerkt. ‘Daarmee is het wel goed afgelopen, maar het was een scharminkeltje’, zegt ze. ‘Een nulleke noemde iemand uit de groep het.’ Nu is ze uilendeskundige en geeft ze een lezingen over uilen, ook voor mensen met een verstandelijke beperking.

‘Anderen gaan het ook steeds meer zien’, zegt ze, doelend op collega’s en de soortenrijkdom op het terrein. Binnenkort hoopt ze een volgende droom te realiseren: een bord aan de ingang van het terrein met afbeeldingen van de Big Five. Maar nu: aarde scheppen voor de vlinderstruiken.