De tarieven voor de vervoerskosten in de gehandicaptensector zijn te laag. Gevolg: de kwaliteit van het vervoer gaat achteruit en duizenden cliënten krijgen niet de dagbesteding die ze willen. Dat komt naar voren uit een verkenning van de NZa, de komende jaren wil de Nza de omvang van het probleem onderzoeken.
Véél te laat, reageerde VGN-directeur Frank Bluiminck op NPO Radio 1. ‘Het kabinet heeft de mond vol over de participatiesamenleving, maar als mensen niet eens naar de best passende dagbesteding gebracht worden, lukt dat niet.’ Die mening delen bestuursvoorzitter Jan Bauer en projectleider vervoer Koos Ramakers van de Hartekampgroep. De organisatie vervoert een kleine vijfhonderd cliënten en kreeg een korting van een miljoen op de 2,4 miljoen die ze uitgaf aan vervoer.
‘Een aantal jaren geleden viel er ook best wat te bezuinigen. Busjes zaten niet altijd vol en cliënten reisden verder weg dan nodig. Dus daar hebben we een slag gemaakt’, vertelt Ramakers. ‘Maar nu is de rek eruit, we komen op elke euro veertig cent tekort.’ Bauer: ‘Dat is een structurele onderbetaling, die we tijdelijk kunnen neerleggen bij de vervoersmaatschappij, maar dat gaat op langere termijn niet goed.’
Volgens Bauer zijn er vier dingen nodig. Allereerst een tariefsverhoging van veertig procent. ‘En er moet een betere tarievenstructuur komen. Nu zijn er alleen tarieven voor een basisbus en een rolstoelbus, maar iemand die slecht ter been is, kan fysiek niet in de basisbus en krijgt geen vergoeding voor de rolstoelbus. En de overheid moet nadenken over het bundelen van vervoersstromen. Dat bijvoorbeeld gemeenten die nu al verantwoordelijk zijn voor het vervoer in de Wmo, het vervoer in de Wlz erbij nemen. Dat zou besparingen kunnen opleveren. Gemeenten aarzelen daar nu over, omdat de bekostigingsstructuren niet gelijk zijn. Ten slotte moeten de aanbestedingen stoppen, we zijn bezig met een race to the bottom.’
Actie dus. Niet in 2019 maar nu. Bluiminck en Bauer vinden hierin D66-kamerlid Vera Bergkamp aan hun zijde. ‘Ik heb al in 2013 mijn zorgen geuit en nu krijg ik weer signalen dat er knelpunten zijn. Bijvoorbeeld dat tekorten worden opgevangen vanuit de zorgtarieven of reserves. Dit alles is natuurlijk niet de bedoeling.’
