Slechts vier van de elf cliënten zijn aanwezig bij de Schure, een locatie voor mensen met EMB van de Parabool. Hoe ondersteun je toch de ouders die hun kinderen nu thuis bij zich hebben? En hoe houd je afstand van cliënten met EMB die er wel zijn?
Gewoon open, juist nu
Bij de Schure krijgen cliënten vanaf 18 jaar met een ernstige meervoudige beperking, ervaringsgerichte dagactiviteiten aangeboden. De ontwikkelingsleeftijd van cliënten varieert tussen de vijf maanden en twee jaar. We zijn nu een paar weken onderweg sinds de aangescherpte regels zijn ingegaan.
Locatie de Schure is juist nu gewoon open. Daar is voor gekozen omdat nog onduidelijk is hoe lang deze situatie zal aanhouden. Want wat als je gedurende de gehele lockdown 24/7 de zorg voor je zoon of dochter met een ernstige meervoudige beperking thuis moet dragen?
Veel ouders houden hun kind thuis
Een begeleider vertelt: ‘Ouders kunnen zelf de keuze maken of ze hun kind wel of niet brengen. We zien dat veel ouders hun kind thuis houden in verband met de risico’s. In die zin worden zij dus toch een soort van gedwongen hun kind thuis te houden. Het risico dat deze kwetsbare jongeren lopen door het coronavirus is voor sommigen te groot.’
Op dit moment zijn vier van de elf cliënten aanwezig. Normaal gesproken zijn er bij de Schure twee groepen met vijf en zeven cliënten en momenteel is er nog plek voor nog één of twee nieuwe cliënten.
Ondersteuning thuis valt weg
Dit betekent dat veel ouders dus de volledige zorg zelf op zich moeten nemen. Deze zorg is vaak fysiek en mentaal zwaar. In de normale situatie komen er vaak pgb’ers over de vloer om ouders te ondersteunen in de zorg en bij activiteiten wanneer de jongere thuis is. Het coronavirus maakt dat ook deze ondersteuning nu wegvalt, die is te risicovol.
Maar ook een logeeropvang waar een cliënt af en toe een weekend logeert kan niet doorgaan. Ouders moeten in deze situatie echt 24/7 voor hun kind zorgen en dat is heel pittig. Helemaal wanneer daarnaast van ouders verwacht wordt dat ze thuis werken, terwijl er in sommige gevallen ook nog broertjes of zusjes thuis zijn.
Per dag opnieuw beslissen
De begeleiders bekijken de situatie per dag en beslissen in overleg met ouders of een cliënt wel of niet komt. Ook proberen zij zoveel mogelijk mee te denken met ouders. Waar lopen jullie tegenaan als jullie je zoon of dochter thuis hebben? Hoe gaat het met hem of haar? Waarin zoeken jullie ondersteuning? En wat kunnen wij voor jullie betekenen?
De begeleiders proberen zo min mogelijk fysiek contact met de cliënten te hebben. Dat is met deze doelgroep juist heel lastig. Ze hebben veel nabijheid nodig en ook de zorg vraagt vaak om fysiek contact. De begeleiders proberen het directe contact momenteel te beperken tot voornamelijk de persoonlijke verzorging.
‘We moeten wel dichtbij komen’
Een begeleider vertelt: ‘Het stoeien of een keer een knuffel geven slaan we nu even over, helaas. Toch komen wij telkens dichterbij dan 1,5 meter bij onze cliënten. Soms overkomt het ons ook want dan pakt een cliënt je toch even vast voor een knuffel of nabijheid. Dan zie je weer hoe belangrijk nabijheid, veiligheid en een vertrouwde begeleider zijn voor de cliënt. Bij het geven van eten of het samen maken van een werkje moet je dichterbij komen. Anders kunnen we ze niet ondersteunen. Hierbij worden alle hygiënemaatregelen opgevolgd en waar nodig maken we gebruik van beschermingsmiddelen.’
Een andere maatregel die is genomen, is het opsplitsen van de groep. Om het contact zo veel mogelijk te beperken zijn er nu twee groepen met twee cliënten. De begeleiding ziet dat cliënten deze afstand niet snappen en soms komen ze toch even om de deur kijken bij de andere groep.
Ouders sturen foto’s
Ook onderzoeken we voor welke cliënten die thuis zitten contact via beeldbellen meerwaarde heeft. Dit doen we binnen heel de organisatie. Zo ook bij de Schure, want de situatie heeft veel impact op alle cliënten, dan kan dat beeldcontact met de begeleiding prettig zijn. Verder hebben begeleiders wekelijks contact met ouders en cliënten die thuis zijn, door te bellen of een berichtje om te horen hoe het thuis gaat. Ook sturen ouders foto‘s van hun zoon of dochter.
Eén-op-één activiteiten
Maar wat voor activiteiten worden er nu met de cliënt ondernomen? ‘De afgelopen weken kijken we per dag wat we kunnen beleven’, zegt een begeleider. ‘Is het mooi weer dan pakken we de fiets en gaan we lekker fietsen met een cliënt. Ervaar één op één de zon, wind en alle mooie geluiden buiten. Daarbij nemen we natuurlijk wel de maatregelen in acht en houden we afstand van andere mensen.’
Contactclown Puk via het raam
En verder: ‘Doordat onze buurtlocatie het Groene Erf gesloten is blijven de kipjes eieren leggen die niet worden verkocht. Wij gebruiken ze om gevulde eitjes voor anderen te maken. En één keer per week beleven we de geur van wat lekkers maken, zoals een soepje met verse tomaten en groente. Ook komt binnenkort onze contactclown Puk langs om via het raam contact met ons te maken en daardoor een glimlach op de gezichten te krijgen.’
Tips voor thuis
Het meegeven van tips voor thuis is lastig, want ouders weten vaak zelf heel goed wat hun kind leuk vindt of wat ze samen kunnen doen. Het is vooral de druk die ouders nu hebben omdat er geen opvang of hulp meer voor ze is om de zorg voor hun kind uit handen te geven.
Ouders kunnen voor afwisseling in activiteiten een kijkje nemen op de website digidagbesteding.nl. Dit platform is speciaal ontwikkelt voor de VG-sector en hier vind je interessante activiteiten om te doen, onder andere met cliënten met een ernstige meervoudige beperking.
Informatie
Stephanie Koenderink is stafmedewerker innovatie en techniek bij de Parabool. Over de inzet van zorgtechnologie op locatie post zij op LinkedIn
Ze schreef deze blog met Jorinde de Weert en Aafke Tepperik. Beide zijn persoonlijk begeleider bij locatie de Schure.
