VGN-directeur Hans Schirmbeck vindt het jammer dat de discussie over administratieve lasten in de zorg vooral wordt gevoerd door twee partijen: overheden en zorgaanbieders. Nog niet door de mensen die zij beiden zo goed mogelijk willen ondersteunen. Dat schrijft hij vandaag in een blog op Skipr.
Graag zou Schirmbeck ook eens horen wat bijvoorbeeld Illya Soffer van Ieder(in), het netwerk voor mensen met een beperking of chronische ziekte, hiervan vindt. Moeten zorgaanbieders de administratieve lasten maar slikken als zoete koek, zonder te zeuren? Of moeten ze met gemeenten in gesprek gaan om hen ervan te overtuigen dat het doel van hun activiteiten iets anders is dan het invullen van gedetailleerde vragenlijsten?
Ondersteuningsplannen
Schirmbeck vindt het logisch dat gemeenten eisen stellen en transparantie verwachten, schrijft hij. ‘Ze willen terecht weten hoe organisaties de tevredenheid van hun klanten in kaart brengen, of ze met heldere ondersteuningsplannen werken en hoe ze omgaan met klachten. Maar het is volgens mij de vraag of zij die organisaties moeten gaan voorschrijven op welke manier ze dat doen. En dan ook nog per gemeente verschillend.’
Couleur locale
Dat gemeenten hun eigen stijl willen ontwikkelen, begrijpt hij ook. ‘Maar is het nodig voor de couleur locale dat zij per gemeente productcodes ontwikkelen voor heel gewone zorgproducten als dagbesteding? En moet je per gemeente bepalen of declaraties om de maand kunnen worden ingediend, of eens in de vier weken? Moet je zorgaanbieders in – nota bene - de gehandicaptensector vragen om verslaglegging van de rolstoeltoegankelijkheid van gebouwen voor mensen met fysieke beperkingen?’
Groei en verbetering
‘Wil je – kortom – dat organisaties tijd en geld gaan steken in het leveren van gedetailleerde informatie waar niemand echt wijzer van wordt? Of wil je zoveel mogelijk ruimte geven aan groei en verbetering in de manier waarop zorgaanbieders hun cliënten ondersteunen?’
