Artikelen

ICT-toepassingen kunnen mensen met een visuele of een visuele en een verstandelijke) beperking helpen beter om te gaan met verlatingsangst en piekeren. Dat zegt Paula Sterkenburg, die onlangs werd benoemd tot bijzonder hoogleraar aan de Vrije Universiteit Amsterdam. 

Vier interessante publicaties over mensen met een beperking en hun ondersteuning. 

Sandra van Egmond (54) woont in een appartementencomplex van Gemiva-SVG Groep. Een poosje geleden was er weinig meer waarvoor ze haar bed uit wilde komen. Nu staat ze een half uur voor aanvang al klaar voor haar golf clinic. 

Dit gedicht werd eerder gepubliceerd in Waar ik weg waai, 156 gedichten van mensen met een verstandelijke handicap. Samenstelling Inge Raadschelders en Naomi Blindeman. Amersfoort, Special Arts, 2018.

Als je iemand met een beperking ontmoet, hoe ga je dan om met die persoon? Zelf voel ik me wel eens onhandig. Je wilt iemand begroeten, hem of haar laten weten wie je bent en wat je doet en vragen wat zijn of haar wensen en behoeften zijn. Dat is wel heel veel tegelijk en vaak in korte tijd. Terwijl je nog niet weet op wat voor manier en in welk tempo die persoon communiceert. Bekend is dat je soms in gedachten vijf olifanten voorbij moeten laten trekken voordat iemand zijn antwoord op je vraag gereed heeft.

In de sportzaal van Severinus, een zorgorganisatie in Veldhoven voor mensen van jong tot oud met een verstandelijke beperking, komen bewoners met hun begeleiders langzaam binnen druppelen. Zo ook Michiel Bazelmans (21 jaar) met begeleidster Anne van Tulden. Hij heeft er duidelijk zin in en kijkt afwachtend om zich heen. Alles staat klaar voor de reizende theatervoorstelling ‘Spiegel’ van De Lachende Zon.

Het gedicht komt uit Dag taart op de tafel, 156 gedichten van mensen met een verstandelijke handicap. Samengesteld, ingeleid en bezorgd door Cees van der Pluijm. Nijmegen/Amsterdam De Stiel/Special Arts 2014.

Ouderschap van mensen met een verstandelijke beperking kun je vanuit verschillend perspectief bekijken. Klinisch psycholoog Marja Hodes en ‘dochter van’ Jennie Prins gingen met elkaar in gesprek om een boek te maken voor kinderen van deze ouders. ‘Had ik maar zo’n boek gehad.’