Artikelen

Signe van de Vegte (3) komt aanrijden op haar loopfietsje, vergezeld door haar moeder en haar kleine broertje van twee maanden. Signe heeft de ziekte van Ullrich, een spierziekte, waardoor ze niet zelfstandig kan staan.

Voor inclusie hoef je niet in de wijk te wonen. Sterker nog: inclusie kan ook prima op een zorgpark. Op De Hartenberg in Wekerom bijvoorbeeld. Daar zijn ze al een heel eind op de goede weg, blijkt uit onderzoek.

Mensen met een ernstige meervoudige beperkingen krijgen te weinig kansen om zich te ontwikkelen. ‘Dat is erg’, vindt hoogleraar Annette van der Putten. ‘Beeld je eens in dat je leven bestaat uit wachten op het volgende verzorgingsmoment.’

Voor mij was een weekje Valencia een hernieuwde kennismaking met de Spaanse zon, tapasmaaltijden en sinaasappelbomen. Twee jaar na mijn hartstilstand in Madrid vloog ik met mijn vrouw en een bevriend stel naar het Iberisch schiereiland.  Hoewel ik niet tegen de reis opzag (destijds gingen we per auto) had ik wel enigszins gemengde gevoelens. Het is niet niks het land te bezoeken waar mijn leven een totale ommezwaai heeft gekregen. In mij koffer gingen dit keer het pasje van mijn ICD (een geïmplanteerd apparaatje dat ingrijpt bij hartritmestoornissen), mijn medicijnkaart, en Spaanstalige brieven voor eventuele calamiteiten mee.

´Ondank alle goede bedoelingen kijken we in ons land vaak naar wat mensen niet kunnen, in plaats van wat ze wel kunnen´, zegt Tamara van Ark, staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

Jurre Siebert (25) wacht in Arnhem bij de bushalte. Voor hem is dat niet de gewoonste zaak van de wereld. Hij heeft een verstandelijke beperking, een Autisme Spectrum Stoornis én is slechtziend. Maar hij heeft zijn smartphone bij zich met de GoOV app. Hij kan precies zien hoe laat hij waar moet zijn en welke weg hij moet lopen om bij de bushalte komen.

‘Voorzitter, gisteren stond het hier vol met journalisten en fotografen. Toen ging het over een paar jokkebrokken. Nu het over een onderwerp gaat dat vele mensen en vele levens raakt, over inkomens van mensen die graag mee willen doen, is het hier doodstil. Dat verdienen zij niet.’

‘Daar is de fotograaf, veel klikken en lachen’, zegt Frank Nieskens (50) terwijl hij mijn hand vastpakt. Hij heeft een verstandelijke beperking en een visuele beperking en samen met Ruud Greijmans van Visio Stramproy heeft hij me opgewacht op de parkeerplaats van het nieuwe Zintuigenpark in Weert.