Sanne van der Hagen schrijft in haar blog over e-inclusie: volwaardig meedoen in de digitale samenleving. Zo heeft ze met haar kinderen afspraken gemaakt over het dagelijkse beeldschermgebruik, wat soms voor uitdagingen zorgt.
De wintermaanden en de lockdown maken het leven buiten wat stiller. Binnen hangen we wat. Dochter J. van twaalf is bij haar vriendinnen in de straat. Dan krijgen we een appje van de buurvrouw. ‘Wij willen vanavond samen een film kijken. Maar de beeldschermtijd van J. is op.’
Maar het is zo leuk
Beeldschermtijd is iets dat wij thuis hebben ingevoerd. Elke dag krijgen onze kinderen een hoeveelheid tijd die ze door kunnen brengen op verschillende beeldschermen. Het maakt niet uit wanneer je het opmaakt of hoe je dat doet of waaraan. Maar je gaat er niet overheen. En dat is soms best wel ingewikkeld. Veel ouders en opvoeders zullen dit herkennen. Wij willen de avond voor de buren niet verpesten. Tegelijkertijd lukte het J. de afgelopen dagen om toch wat meer tijd op te maken dan de bedoeling was. We vragen of ze even komt overleggen. ‘Maar het is zo leuk, en dan wil ik zó graag nog even, dan vergeet ik de tijd’.
Voelen waar een grens ligt
Wij leggen uit dat het precies dat is wat we proberen te leren. Dat op het moment waarop je denkt nog héél even… nog een klein beetje… dat het dan juist zo belangrijk is om tegen jezelf te leren zeggen: stop! Een les om jezelf te leren begrenzen. Om te voelen waar een grens ligt. En dan maakt het niet uit of het om beeldschermtijd gaat, het eten van chocolade of je bedtijd. Of je nu de opvoeder bent van je eigen kinderen of die van een ander. Elke opvoeder heeft te maken met het leven online. We willen niemand die digitale samenleving onthouden. We willen dat ze ervan kunnen genieten. Maar daar zijn wel wat lesjes begrenzen voor nodig. Door gesprekken te voeren, te falen en daarvan te leren of door grenzen te stellen of op te rekken.
Een uitdaging
Jezelf leren begrenzen in de digitale samenleving is belangrijk als je volwaardig mee wilt kunnen doen. Uiteindelijk zijn er niet altijd regels of ouders om je te helpen begrenzen. Dan moet je zelf een manier bedenken om dat te doen. Voor de een is dat makkelijker dan voor de ander. En voor sommige kinderen is jezelf begrenzen nóg veel uitdagender, of soms zelf onmogelijk. Dan moeten we zoeken naar andere manieren om wél op een gezonde manier mee te kunnen doen. J. begrijpt ons en besluit om vandaag dan die film te kijken en morgen de dag zonder beeldschermen door te brengen.
Meer weten? Bezoek ook eens kennispleingehandicaptensector.nl
Verder lezen?
Dit artikel komt uit de eerste editie van 2022 van Markant, het tijdschrift van de VGN. Hierin leest u ook over het promotieonderzoek van Tess Tournier naar de Triple-C methode. Ook bevat dit nummer een bijzonder advies van Dilana Schaafsma: biedt cliënten seksspeeltjes aan. En in een interview blikt Peter Siebesma terug op vijftig jaar gehandicaptenzorg en psychiatrie.
