Op een maandag in september tekende Boris van der Ham voor 675 miljoen euro. Het demissionair kabinet besloot tóch extra budget voor zorgsalarissen vrij te maken. Is dit reden voor blijdschap, of overheerst er een gevoel van 'Ja, maar...'? Lees erover in zijn blog.
Tekenen voor 675 miljoen
Het was alweer een tijdje geleden dat ik in de auto naar Den Haag reed. Op een maandag eind september nam ik de files voor lief en reed naar onze politieke hoofdstad. Goedgezind, want het demissionaire kabinet had besloten om tóch extra geld uit te trekken voor de zorgsalarissen: 675 miljoen. Dat was niet vanzelf gegaan. Samen met andere organisaties pleiten we al tijdenlang voor een verhoging van de salarissen, vooral voor de middengroepen. Een week eerder trad ik bovendien op bij verschillende media om dit pleidooi kracht bij te zetten. En nu was het eindelijk gelukt. Op die maandag moest ik op het ministerie van Volksgezondheid de gemaakte afspraken ondertekenen. Demissionair minister Hugo de Jonge schoof aan, sprak een paar hartelijke woorden en dronk snel een kopje koffie mee alvorens zijn secretaresse hem aanspoorde weer naar een volgende afspraak te gaan.
Een mooi signaal
Al met al stond ik na drie kwartier weer buiten. Daar regende het blijde berichten op mijn telefoon. Hier hadden we als VGN zo ontzettend hard voor geknokt: financiële waardering voor onze hardwerkende medewerkers. Hiermee kunnen we de achterstand die zorgmedewerkers hebben opgelopen in ieder geval weer wat verkleinen. En, het is een mooi signaal richting de formatie om dit verder uit te werken en de loonkloof tussen de markt en de publieke sector te dichten.
Ja, maar...
Tegelijk met de blijdschap kwamen ook de eerste ‘ja maars’ op mijn telefoon binnen. Ja, een mooi bedrag, maar we zijn er nog niet. Ja, veel geld, maar we hebben meer dan geld nodig. Overal waar ik die ‘ja maars’ hoor, weet ik: zij hebben helemaal gelijk. Waren alle problemen in onze sector maar met dit bedrag opgelost. Zo is het niet.
We hebben grote vraagstukken, maar ons pleidooi wordt steeds beter gezien en gehoord
Er is meer nodig
Ondanks het geld komen we op veel plekken medewerkers tekort en de medewerkers die we hebben ervaren een hoge werkdruk en te veel bureaucratie. Meer waardering voor zorgmedewerkers is slechts één van de vijf punten uit het VGN Manifest Gehandicaptenzorg dat we aan het begin van dit jaar aan politici overhandigden. Hierin formuleren we concrete voorstellen voor echt goede gehandicaptenzorg: inclusieve samenleving, beter passende zorg voor mensen met complexe zorgvragen, een eenvoudiger zorgsysteem en innovatie. Plus een wijziging van de Jeugdwet en een investering in de toegang tot jeugdhulp voor kinderen en gezinnen. Dus: ja, 675 miljoen is een imponerend bedrag, maar er is meer nodig. En ook: ja, we hebben grote vraagstukken, maar ons pleidooi wordt steeds beter gezien en gehoord.
Feestelijke brownie
Die maandag eind september besloot ik, na alle berichten op mijn mobiele telefoon gelezen te hebben, desalniettemin toch nog even in een oud Haags café een kop thee te drinken. En, vooruit, ik at er ook een feestelijke brownie bij. Ik teken immers niet elke dag voor 675 miljoen.
Markant
Boris van der Ham schreef dit blog voor het novembernummer van magazine Markant. Hierin verscheen ook een artikel over hoe mensen met een licht verstandelijke beperking kwetsbaarder lijken te zijn voor suïcide. Teunis van den Hazel, klinisch psycholoog en psychotherapeut bij Trajectum, vertelt: 'Het onderwerp is omgeven door spanning, gevoelens van angst en soms zelfs van schuld’. Verder lees je in dit nummer de ervaringen van Tragel met het werven van zorgmedewerkers uit Spanje. Lees dit en meer via deze link.
