Hoe kunnen wij meer leren van mensen met een beperking in plaats van andersom? Pien Neve schrijft elke maand een kort verhaal over haar ervaringen in de gehandicaptenzorg. Door ethische kwesties bloot te leggen geeft zij een innoverende kijk op het positioneren van de doelgroep in de maatschappij en onze eigen nederigheid in het werken met cliënten met een verstandelijke beperking.
Jessica is een mooie, stevige, trotse dame met een zangerig Frans accent en een libido waar je u tegen zegt. Ze staat volledig in contact met haar vrouwelijkheid en weet krachten vanuit haar seksualiteit te toveren waar menig vrouw geen idee van heeft dat we ermee geboren zijn. Met seksuele interactie heeft ze nog nooit te maken gehad, maar dat weerhoudt haar er niet van de solo-variant er regelmatig tegenaan te gooien. Heerlijk voor haar, redelijk ongemakkelijk voor haar huisgenoten.
Privé
Ik gun Jessica de wereld, maar haar aanmoedigingen naar haar hoogtepunt gaan mij net even een tandje te ver. Ik probeer haar te leren dat het mogelijk een goed idee is om haar eigen kamer hier de plek van bestemming voor te maken onder het mom privé. Jessica heeft echter geen enkele behoefte aan deze leerschool en doet dit met liefde midden in de woonkamer. Wat haar betreft mag deze expressie van levenskracht nog vrijelijk worden geuit. Oké, super.
Familie afritsbroek
Terwijl ik net aan de koffie zit met Jessica wordt er aangebeld. Een wat ouder echtpaar komt spontaan één van Jessica haar huisgenoten op een bliksembezoek trakteren. Ze zijn lekker aan de wandel geweest en met de frisse wind nog in hun gekortwiekte kapsels, stappen zij gehuld in een afritsbroek, grijze wollen sokken en stevige sandalen de woonkamer binnen opzoek naar hun oogappel. Ik mag van mezelf eigenlijk geen aannames doen, maar op het oog schat ik in dat mams net even wat minder in touch is met haar vrouwelijke oerkrachten dan Jessica.
De lotusbloem
Wanneer we al babbelend de kamer in lopen heeft Jessica de creatieve vrijheid genomen om haar dagprogramma aan de wilgen te hangen vanwege een iets urgentere behoefte. Midden in de woonkamer is ze er goed voor gaan zitten en toont ons stralend een knap staaltje vrouwelijke solo seks. Drie paar ogen kijken regelrecht in haar trots getoonde lotusbloem.
Oh, jee. Oh, jee. Oh, jee. Oh, jee.
Blinde paniek. Na wat luttele secondes aan de grond genageld te hebben gestaan, durf ik beschaamd opzij te kijken. Familie afritsbroek heeft dezelfde blik en overweegt ook welke freeze, fight, of flight optie ze zullen nemen.
Mijn eigen preutsheid
‘Nou Jessica!’ Ik hoor mezelf zes octaven omhoog schieten en probeer mijn wenkbrauwen zo hoog mogelijk te krijgen zodat ik heel verbaasd en ontzet overkom. ‘Dit doet ze anders echt nooit, ik weet niet wat ze heeft.’ Wat een gelul, ik weet precies wat ze heeft. Jessica zwengelt haar seksuele energie te pas en te onpas aan alsof het niks is, en voelt daar in tegenstelling tot mij en familie afritsbroek precies nul gêne bij. Dat onze eigen preutsheid ons in de weg zit, daar heeft Jessica geen enkele boodschap aan. Dat zij dit principe nou net wat beter begrepen heeft dan wij, zegt vermoedelijk meer over ons dan over haar.
You go girl
Met grote ogen kijken paps en mams ongemakkelijk om zich heen opzoek naar de nooduitgang. Ik kijk naar Jessica en bewonder haar om de hoge mate van haar schijt-factor. 'Oké, Jessica. Samen honderd is samen honderd.' Bij de aanblik op de wit weggetrokken gezichten voel ik ergens achter in mijn keel een onbedwingbare giechel opkomen en krijg moeite mijn gezicht in de plooi te houden. In een oogwenk weet ik ze de deur uit te werken en geef Jessica de ruimte.
Wanneer we het dagprogramma hervatten en weer braaf aan de koffie zitten, wisselen we met een sprankel in onze ogen een blik. Ik geef haar een knipoog. You go girl. Of dit nou de meest ideale situatie was weet ik niet. Maar hoe we in een wereld zijn beland dat we ons hiervoor zouden moeten schamen weet ik al helemaal niet. Jessica staat volledig in contact met haar eigen vrouwelijkheid. Wie heeft het recht daar iets van te vinden? Zouden we niet meer van haar moeten leren in plaats van andersom?
Deze blog is onderdeel van een serie verhalen over seksualiteit, erotiek en intimiteit voor mensen met een beperking. Al deze verhalen lees je op onze speciale campagne-pagina.
Pien Neve is adviseur zorgethiek & innovatie in de gehandicaptenzorg. Ze onderzoekt en begeleidt ethische vraagstukken zowel in het beleid als in de praktijk van de zorg. Door haar innovatieve en creatieve blik draagt zij graag bij aan vernieuwing en professionalisering in de sector. Meer informatie: https://www.pienneve.nl
Dit artikel is gebaseerd op ervaringen uit het leven van Pien, maar is geen feitelijke weergave van gebeurtenissen. De gebruikte namen zijn om privacyredenen gefingeerd.
