Artikelen

Arjan Pits(29) werkt als hovenier Diemen bij Staatsbosbeheer in Diemen, één van de organisaties die dit jaar waren genomineerd voor het ‘Ei van Columbus’, een prijs van het leerwerkbedrijf van Cordaan. 

Wat is voor jou een goed leven? En hoe is dat voor mensen met een ernstige verstandelijke of meervoudige beperking (EVMB)? De titel [i]Koffie met een koekje[i] geeft aan dat het niet alleen maar een goede verzorging en een kop koffie. Er is nog zoveel meer wat het leven de moeite waard maakt. 

Jeroen Aarts is bewoner van Bronlaak, een onderdeel van DeSeizoenen. Op zaterdag 24 juni 2017 organiseert Special Arts een (gratis) training Gedichtenlaboratorium in gebruik in Amersfoort. Kijk voor meer informatie op specialarts.nl/poëzie. Heb je ook een mooi gedicht geschreven, dat je in Markant wilt laten zien? Mail dan aan jkoning@vgn.nl.

Soms lijkt de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei op de Dam een onveranderlijk ritueel. Niets is minder waar: niet alleen worden elk jaar andere dingen gezegd, ook worden steeds weer andere groepen slachtoffers herdacht. Daarbij valt het op dat de groep van mensen die vanwege hun beperking zijn vermoord door de nazi’s nauwelijks aandacht krijgt in Nederland. Het leek ook alsof in ons land geen mensen vanwege hun beperking werden omgebracht, zoals in Duitsland wel gebeurde met het euthanasieprogramma Aktion T4. We weten wel dat veel joden met een beperking niet terug gekomen zijn: zij werden gedeporteerd vanwege hun jood-zijn.

‘Ik kan broodjes smeren en tosti’s maken voor de mensen’, zegt Catrien Isbouts (24). ‘En afwassen vind ik ook heel leuk.’

Vragenlijsten invullen, daar werd je niet vrolijk van. Maar in het nieuwe Kwaliteitskader ontdekken de medewerkers van De Parabool, met behulp van een spel, wat hun cliënten echt willen. ‘Bij Lucia zijn, dat is mijn droom.’

Als Sharon Verbeek (26) twee jaar is, loopt ze een ernstige gehoorbeschadiging op, door een ontsteking in de kleine hersenen. Jaren later blijkt het voor haar onmogelijk om een baan te vinden als psycholoog. 

Ik luister naar een reclame op de radio. De reclamemeneer vraagt aan mensen op straat wat ze over een jaar doen. Deze mensen hebben wel een idee, maar dit idee is erg vaag en kan eigenlijk nog alle kanten op. Het is namelijk best lastig om te bedenken wat je over een jaar doet. Toch is het in de gehandicaptenzorg volstrekt logisch om een jaar, of oké, een halfjaar, vooruit te denken.