Artikelen

De afstand tussen zijn thuis en de woning van zijn stiefzoon Jouke is groot. Het is anderhalf uur rijden. Toch vinden Henk Veerman en Caroline, de moeder van Jouke, dat geen belemmering. De kwaliteit van de warme aandacht die hun zoon krijgt bij de zorgaanbieder is ondergeschikt aan steeds weer die lange rit. ‘Jouke heeft het goed bij de Raphaëlstichting. Ik wil dan ook geen klaagverhaal vertellen. Er is wel ruimte voor verbetering. De vergoeding kan veel specifieker worden ingericht. Ik adviseer graag over de manier waarop die ruimte kan en soms moet worden benut.’

Heeft Yessica, met de toenemende druk op de zorg en alle veranderingen in politiek Den Haag, nog zicht op een betekenisvol leven? ‘Als alle betrokkenen om haar heen zich voldoende beseffen dat de zorg die zij nodig heeft een collectieve prestatie moet zijn, dan wel’, zegt haar vader. 'Maar gezamenlijk zorg organiseren en voldoende hulp van ‘Den Haag’ krijgen, dat is nog een hele opgave.’

Mensen met een beperking hebben het recht net als ieder ander mee te doen in de samenleving. In Nederland is dat nog steeds niet goed geregeld. De VGN stuurt daarom een pamflet met bouwstenen voor de nieuwe verkiezingsprogramma’s aan alle partijen die in oktober meedoen aan de Tweede Kamerverkiezingen. We doen concrete aanbevelingen voor toekomstig beleid. Want gehandicaptenzorg is geen luxe. Meedoen is geen extraatje. Dit is voor miljoenen Nederlanders cruciaal.

Op de Verenigingsmiddag van 12 juni 2025 gingen bestuurders uit de gehandicaptenzorg aan de slag met het thema Samenwerken met informele netwerken. Hoe kunnen we de samenwerking tussen formele zorg en informele netwerken versterken? Tijdens deze middag, voorafgaand aan de Algemene Ledenvergadering van de VGN, stond deze vraag centraal.

In een interview met tijdschrift Markant pleitte zorgvernieuwer Teun Toebes voor een menswaardiger zorgsysteem. In dit aanvullende artikel houdt hij het systeem een spiegel voor. Want als we echt willen dat mensen met een beperking een goed en een betekenisvol leven hebben, waarom hebben we dan een zorgsysteem waarin de collectieve veiligheid bijna altijd zwaarder weegt dan de individuele kwaliteit van leven?

Volgens zorgvernieuwer Teun Toebes moeten we fundamenteel anders gaan kijken naar zorg. En andere keuzes maken: niet vanuit organisatorisch gemak, maar vanuit inclusie en gemeenschap. ‘Zorg mag geen systeem van uitsluiting zijn, maar een manier om mensen onderdeel te laten zijn van de samenleving.’

Jean Pierre Wilken, die onlangs afscheid nam als lector Participatie, Zorg en Ondersteuning aan de Hogeschool Utrecht, vindt het tijd worden dat we de menselijke maat weer centraal stellen. In een samenleving waarin prestatiedruk en uitsluiting toenemen, pleit hij in Markant - het tijdschrift voor de gehandicaptenzorg - voor een zorg die begint bij echte aandacht, respect en verbondenheid. ‘Zet het sociale voorop.'

Hoe maken we de stap van zorg voor mensen met een beperking naar een leven waarin familie, vrienden, buren en collega’s een centrale rol spelen? Wat betekent dit voor professionals die mensen met een beperking ondersteunen, en wat vraagt het van de families? Deze vragen stonden centraal in een energieke en prikkelende inspiratiesessie sessie, die onderdeel was van het VGN-congres ‘De kracht van netwerken’ op 24 maart 2025 in Hilversum.