Blogs

De nee-tenzij-regeling voor bezoek is niet houdbaar in de gehandicaptenzorg, betoogt Guus Bannenberg, bestuurder van Tragel. Een alternatief is compartimentering: binnen één woning zijn cliënten, medewerkers, vrijwilligers, en familie welkom. Mits de schotten worden gerespecteerd, gezondheidsklachten serieus worden genomen en er veel wordt getest.

Hoe gaat het met de mensen die we tijdens ons onderzoek hebben ontmoet? Dat vroeg Femmianne Bredewold zich af in een eerdere blog. Nou, hoe gaat het? Op ons verzoek belt ze een moeder.

Sectorplannen voor een nieuwe open samenleving, zijn een goed idee, vindt VGN-directeur Frank Bluiminck. Maar daarin moet ruimte zijn voor deelname van mensen met een beperking. Let op dat anderhalve meter geen nieuw criterium wordt om hen buiten te sluiten.

Lange tijd wilde Els, een vrouw met een lvb en autisme, geen contact meer met haar ouders. En nu ineens wel. Hoe pas je daar de nee-tenzijregeling op toe? Martine Jansen bespreekt een casus uit de praktijk van het CCE: ‘De gemoederen over deze ingrijpende regeling lopen begrijpelijkerwijs hoog op.’

Verbondenheid met anderen is een essentiële basisbehoefte, schrijft wetenschappelijk onderzoeker Sabina Kef. Op momenten dat we elkaar niet kunnen vastpakken, kunnen we gelukkig nog wel oogcontact maken of de juiste woorden kiezen. Of een onderbouwd antwoord geven op vragen uit de praktijk. Waar vind je die antwoorden?

Wanneer Nederland voor de tv zit voor het laatste nieuws van de dag wordt het voor ons tijd om op pad te gaan. Zomaar een nacht, terwijl het coronavirus ook aan ons niet voorbij is gegaan.

‘De helden van de zorg’, dat horen we nu overal. Maar ik zie dat niet direct zo. Met knikkende knieën stap ik in de auto naar het werk, omdat ik niet weet wat de dag gaat brengen. Ik kan echt wel tegen een stootje, maar wipwappen tussen twee onmogelijke keuzes is totaal het tegenovergestelde van het denken in mogelijkheden. Dit breekt mij, tot op de dag van vandaag, op.

Slechts vier van de elf cliënten zijn aanwezig bij de Schure, een locatie voor mensen met EMB van de Parabool. Hoe ondersteun je toch de ouders die hun kinderen nu thuis bij zich hebben? En hoe houd je afstand van cliënten met EMB die er wel zijn?