Vastgoed en wonen naar wens

Op 1 oktober 2015 is een wijziging in het woningwaarderingsstelsel (WWS, het puntensysteem om de maximale huurwaarde te kunnen berekenen) in werking getreden. Vanaf die datum gaat de WOZ-waarde onderdeel uitmaken van het WWS voor zelfstandige woningen. Gelijktijdig vervallen de onderdelen woonvorm, woonomgeving, hinderlijke situaties en schaarstepunten. Daarnaast vervalt de toeslag voor serviceflatwoningen en wordt er voor ‘zorgwoningen’ een toeslag geïntroduceerd.

De gewijzigde zorgfinanciering noodzaakt een zorgorganisatie soms om een langdurig huurcontract met een corporatie open te breken of voortijdig op te zeggen. Soms is dat (gezien de veranderde omstandigheden) reëel en toelaatbaar, maar dat vraagt meestal wel een schadevergoeding voor de corporatie.

Gemeenten, zorginstellingen en woningbouwcorporaties worden de laatste jaren steeds vaker geconfronteerd met leegstand van zorgvastgoed. Sinds 1 januari 2013 blijven mensen langer zelfstandig thuis wonen. Voor leegstaande panden moet u een nieuwe bestemming zoeken. De transformatie van zorgvastgoed naar bijvoorbeeld woonruimten brengt planologische complicaties met zich mee, omdat in veel gevallen een bestemmingswijziging is vereist. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft over deze kwestie op 25 maart 2015 een interessante uitspraak gedaan.
 

Uitgangspunt bij geliberaliseerde woonruimte is dat er tussen huurder en verhuurder contractsvrijheid bestaat in het bepalen van de hoogte van de huurprijs en de huurverhoging. Weliswaar is deze contractsvrijheid er bij sociale huur ook, maar wordt deze begrensd door dwingend wettelijke bepalingen. Bij sociale huur wordt door de verhuurder een voorstel gedaan, waar de huurder bezwaar tegen kan maken. Dat is volledig in de wet vastgelegd. Bij geliberaliseerde huur is dat anders. VBTM-advocaten heeft hierover een artikel gepubliceerd met de actuele stand van zaken.